Oι έμποροι των εθνών.

Με δυο μπουκάλια για παπούτσια και το στομάχι αδειανό
Να σεργιανίζεις μες τους κόσμους και να ζητάς το μερτικό
Αυτό που σου ‘κλεψε ο μπακάλης και οι έμποροι των εθνών
Δε φταίω εγώ, δε φταίνε ο άλλοι, φταίει η θυσία των αμνών

Νερό δεν έχει το πηγάδι, ούτε κι η γη γλυκό ψωμί
Κι έχεις για στρώμα αγκωνάρι και μαξιλάρι μια πληγή
Και οι έμποροι να πλουτίζουν με χημικά να σε γιομίζουν
Και οι εμπόροι να πλουτίζουν όπλα θανάτου σου χαρίζουν

Δε φταίω εγώ δεν φταίνε οι άλλοι φταίει η θυσία των αμνών
Αυτοί που έχουνε συμφέρον και οι έμποροι των εθνών

Είσαι παιδί της Υεμένης είσαι παιδί του Αφγανιστάν
Στης Παλαιστίνης τα δρομάκια ρίχνουνε βόμβες οι Μεγιστάν
Το αγγελικό σου το κορμάκι οι θάνατοι το ασελγούν
Και ο θεός κλείνει τα μάτια τα στρέφει να μη σε κοιτούν

Δε φταίω εγώ δεν φταίνε οι άλλοι φταίει η θυσία των αμνών
Αυτοί που έχουνε συμφέρον και οι έμποροι των εθνών

Τώρα σ’ αφήνω μες τη φτώχεια και τη θυσία του καιρού
Κάτι μου μέσα μαγαρίζει και την συνείδηση κεντρίζει
Που έχω στρώμα, μαξιλάρι, τσουκάλι, σκέπη του ουρανού
Ένα θεό που με φροντίζει και έναν μπακάλη που κερδίζει

Φταίω εγώ, φταίνε κι οι άλλοι, φταίει το στραβό μου το μυαλό
Που είμαι δούλος του μπακάλη και στους έμπορων των εθνώ
Που κλέβουνε το μερτικό σου με την δική μου ανοχή
Κλέβουν και το δικό το βιός μας και των παιδιών μας τη ζωή .

Φταίω εγώ, φταίνε κι οι άλλοι, φταίει το στραβό το ριζικό
Που δεν σκοτώνω τον μπακάλη και τους έμπορων των εθνών.

Αντωνογιαννάκης Ηρακλής