Όλα είχαν πάρει τη θέση τους...
Του Ηρακλή Αντωνογιαννάκη
Οι κυρίες με τις γούνες - τα ακριβά αρώματα
Οι σοφέρ, το τρίτο ράιχ παρά πόδας
Κι η πουλημένη προδοσία παραδίπλα .
Έξω, κάρα πεθαμένους για τον ασβέστη και τη λήθη.
Μια σιωπή χωρίς αχό καταπίνει την Ελλάδα .
Η μαύρη παλάμη της νύχτα απλώνει ένα φως ,
Βαρύ, βρόμικο, γύρω απ τον άψυχο εαυτό της και τους πεθαμένους
Τακ τουκ , οι μπότες των Γερμανών χτυπούσαν αλύπητα
τα πεντελικά μάρμαρα που στολίζουν τον Παρθενώνα .
………………………………………
Τώρα είναι οι κουστουμάτοι , οι φραγκάτοι ,
τα σαβουάρ βιβρ .
Χαιρετούρες - υποκλίσεις -χαμογέλα πουτανιάς , πολυτέλεια ..
Ξεφτίλες ξεδιαντροπιάς , ρουφιανιά σιχαμάρα..
πλέμπα και δωσιλογισμός παρά πόδας
Μαζί με τούς Γερμανούς φίλους τους ,τα τάγματα ασφαλείας ,
Τις ταχτοποιημένες ζωούλες τους , τα φράγκα στην Ελβετία
Τα πιτσιρίκια στα αμερικανικά κολέγια ,οι δούλες πουτανίτσες τους ,
Τα ακριβά αμάξια , την ασυλία , πιστά κι υπάκουα σκυλάκια στο τέταρτο ράιχ .
Κι ένα λαό να στενάζει στο ζυγό …
Να ξεπουλιέται , να ευτελίζεται μέσα στο μόχθο και τις παρελάσεις ..
Στο καθημερινό, Άρτον και θεάματα ..
Μια σιωπή χωρίς αχό, μας καταπίνει ..
Η μαύρη παλάμη της νύχτας απλώνει ένα φως ,
Βαρύ βρόμικο γύρω απ τον άψυχο εαυτό της
και τον προδομένο λαό όπως άλλοτε ..
θα σε ε-βρω ...
Κάτω απ το τον ύστατο ρόγχο της ερειπωμένης ανθρωπιάς σας
ανάμεσα σε φλόγες - καπνούς - ληγμένα χημικά - πυροβολισμούς-
-στα πεινασμένα στόματα των παιδιών
και στο τελευταίο δάκρυ των άστεγων ..
…κράτησα το χέρι σου να μη φοβάσαι ..
Έτσι κι αλλιώς να μας σκοτώσουν περισσότερο - δε γίνεται ..
- σκουπίζεις το αίμα από το μέτωπο μου …
-Κρατάω -με κατάνυξη το χέρι σου
-χαϊδεύω τρυφερά τα μαλλιά σου ..
Με το ματωμένο μαντήλι
Σκουπίζω τις πληγές σου
Ουρλιαχτά -μαχαίρια -γκλόπ - μπότες υποτακτικών –
Λυσσασμένα σκυλιά βουτηγμένα στο αίμα και στις σάρκες ..
κι ένα ουρανός να αιμορραγεί
Στη θέα του κορμιού σου ..
Προδότες ..Τέκνα του δοσιλογισμού - όρκο στα θύματα σας
ούτε καν μια χαριστική βολή στην ύπαρξη σας ..
θα αντέξω …
θα σε κρατώ φυλακτό μέσα μου
μέχρι να διασταλείς σε μια τεράστια απεραντοσύνη
Μέχρι που δε θα βρωμάει σήψη και αποσύνθεση ετούτο το τοπίο
Θα σε ε-βρω ..
οδοιπορώντας στο όνειρο – μακριά από τον εφιάλτη τους …
Κρατημένοι χέρι χέρι -
θα αντέξω ..
μέχρι την ταφή όλων των εξαγγελιών υπακοής ..
Όμως , καρικατούρες , προδότες και δοσίλογοι.
Αυτός ο λαός έχει Μνήμη, Ιστορία κι Αξιοπρέπεια ..
Αλλά μην λησμονάτε, μην αναπαύεστε, και να θυμάστε πάντα…..
Την ιστορία τη γράφουν οι τρελοί και οι προδομένοι …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου