Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

...........άστοργος χρόνος.




 .....Κάποια στιγμή σου περνάει από το μυαλό ότι όλα σε ένα ποτήρι μέσα είναι ..στο ποτήρι της ζωής ..
Πικρό πολλές φορές το περιεχόμενο και λιγότερο ''ικανοποιητικό'' σε αυτά που μάθαμε και διδαχτήκαμε ..

Μείναμε ανθρωποφάγοι.. με μεθυσμένες φωνές οργής .. 

Αυτό που δεν αναγνωρίσαμε αυτό που δε διδαχτήκαμε -ήταν η ίδια η ζωή κι οι εκπλήξεις της .. 

Ο άνθρωπος επιβάλλεται να εξελίσσεται .να κάνει αυτό που προάγει την προσωπικότητα του σε κάτι καλύτερο ..

Η στασιμότητα είναι θάνατος .θάνατος της λογικής και των συναισθημάτων.

Αν δεν προάγετε κάτι σε κάτι ανώτερο χάνεται στη δίνη του άστοργου χρόνου ,χάνεται διότι σβήνει η δύναμη που το διέπει ..
Θα.. συναντηθούμε ξανά ,κι ίσως μάθουμε και διδαχτούμε ...

Σε άλλες μορφές ζωής -ίσως πιο οικουμενικά και συμπαντικά ...
 Τίποτα δε χάνεται έτσι κι αλλιώς ..

Απλά πλαταίνει η ύπαρξη , στη φύση ,μέσα από το νερό ,στα δέντρα που το πίνουν ,στα σύννεφα που μας κουβαλάμε - λίγο άχνα του πρωινού και λίγο δείλι το απόβραδο ..
Ίσως ..εκεί πλαταίνει η ύπαρξη ..
Ίσως χωρίς συνειδητότητα .. αλλά τι την θέλουμε όταν θα είμαστε συμπαντικές φύσεις ;;
Δε θα έχουμε ανάγκη τα στενά όρια της ύπαρξης ..
Ένα σώμα που καβαλάει μια ψυχή αιχμάλωτη σε ένα παιγνίδι παραισθήσεων ..
Ίσως, όταν πλατύνουν οι υπάρξεις μας να μάθουμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε ..
Για αυτό επιβάλλεται η μετάβαση αυτή .. χωρίς το παιγνίδι του τετελεσμένου της ύπαρξης και τη δαμόκλειο σπάθη πάνω απ τα κεφάλια μας //.
Όταν θα γίνουμε αυτά που σήμερα είναι ‘’ευτελή ταπεινά’’ τότε και μόνο θα αναγνωρίσουμε όντως την αξία της ταπεινότητας ..
Όχι ιδεοληπτικά η λεκτικά αλλά ένα μικρό κομμάτι σύμπαντος μέσα στη καρδία του σύμπαντος ..
Σαν ένα λουλούδι που γέρνει κι αφήνει τους σπόρους και τα πέταλα του στη μάνα γη ..
Χωρίς θρήνους αφήνεται στον άνεμο που το διασπορά στα σημεία του ορίζοντα ...
Έτσι ένα ταπεινό λουλούδι μόνο στον αγρό , διδάσκει τη ζωή ..
Κι εμείς ..παραδομένοι - δεμένοι στο κάρο  του εφήμερου, ικανοποιούμε τη στιγμιαία επαφή με τη λαγνεία και την έξαψη της ματαιότητας .. 
Ας το αποδεχτούμε κι ας αλλάξουμε ..
Να αλλάξουμε τις υπάρξεις μας ..Ας γίνουμε φως αφού από φως είμαστε ..
Τι ρόλο παίζουν τα σκοτάδια μας αφού δεν μας προάγουν ;;’

Έτσι κι αλλιώς σκιές των επιθυμιών και των φόβων μας είναι , σκιές του εαυτού μας δηλαδή .....


Με αγάπη και κατανόηση ,στο Νώντα και στη Μιράντα ..
ηρακλης

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

!!!!!
ρίτσα ηλιού