Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Αϊτός.





















Ένα αητό  αντάμωσα
Σε ένα χαράκι επάνω
Και ρώτηξα τον  πως θωρεί
Το κόσμο από εκεια πάνω

Πως είναι να πετάς ψηλά
 Να σκίζεις τους αιθέρες
Να μη σ αγγίζει η παγωνιά
Τση  αμοναξάς οι σφαίρες

Το τι σημαίνει λευτεριά
Και πως τον διαφεντεύεις
Το κόσμο που απ τα ψηλά
Κάθεσαι κι αγναντεύεις 



Κι εκείνος συλλογίστηκε
Άνοιξε  τα φτερά του
Στο χώμα μέσα έμπηξε
βαθιά τα κράνυχα του


Λεύτερος είναι όποιος πετά
Θωρεί  κι αναγνωρίζει
 Τση γνώσης τη ψηλή κορφή
 Και πάει και καθίζει

Οποιος στο κόσμο δε δειλιά
Δε σκύβει δε κιοτεύει
Ε’κείνου του πρέπει λεύτερα
Το κόσμο να αγναντεύει ..

Όποιος δε ζήσει  λευτεριά
 Και δε γνωρίσει αλήθεια
Σαν να μη πέρασε ποτέ
Ούτε απ τα παραμύθια

Η γνώση είναι δύναμη
Κι η  αλήθεια  θέλει θάρρος
 Και λευτερος όποιος μπορεί
Να ναι στο κόσμο φάρος /   
 
Δώσε μου τσι φτερούγες σου
Το κόσμο να αντικρίσω
Για μια στιγμή αληθινά
Τα μάτια μου πριν κλείσω …

Κι ο αετός μου τσι δωκε
Τσι δυο του τσι φτερούγες
Σαν Ίκαρος   επέταξα
Κι χάθηκα στις ρούγες ..

Άνεμος είμαι ..του βόρια
Ο γιος και δε φοβούμαι
Στα πέρατα του ουρανού
μαζί να ανεβούμε

άνεμος ε-γινηκα ,πουλί
ματώνω τα φτερά μου
στης γνώσης τη ψηλή κορφή
μπήγω τα κράνυχα μου

Σαν προμηθέας -σαν θεός
σαν αετός στα νέφη
και σαν αντάρτης και ληστής
 θα ζω να κάνω κέφι !!!

κι οντε  θελήσει ο χάροντας
και  ρθει να μ΄ ανταμώσει
πρέπει να έχει  κοφτερό
 σπαθί να με σκοτώσει …  

Λευτεριά .
 ηρακλης

2 σχόλια:

Marianthi Christofidou είπε...

Ηρακλή, τι κάνεις; Τι όμορφο ποίημα είναι αυτό κι ακόμη πιο όμορφη φωτογραφία... Να ΄σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Ηρακλή!!
αγέρωχο σαν σε σένα το ποίημά σου!! Να είσαι καλά!!
ρίτσα ηλιού