σκόνη του χρόνου...

Έτσι κι αλλιώς η θάλασσα θα φεύγει …

Έμαθα να ζω στην ανάμνηση της , σαν νεκρό σκαρί
στη προσμονή …

Λιγοστεύουν τα ταξίδια μας………

Κλέβουμε κάτι απ το κόσμο τούτο … στιγμές …

Μόνo τα ματιά σου μείνανε να θυμίζουν απουσία …

Μέχρι κι ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο πάλι απόψε ..

Δεν αποτέλεσες απλά μια γραμμή σθεναρής άμυνας

Σ΄ ένα πόλεμο που δεν ήταν μόνο ταξικός …

. Όμως μη προσδοκάς ότι θα συμβούν κοσμοϊστορικές αλλαγές

Η δικιά μας επανάσταση έχει φωτιά και τσεκούρι !!....

έχουμε δρόμο να διανύσουμε.. .

..Είμαστε έτοιμοι για την βουτιά στην άβυσσο της αμφισβήτησης...
Έτσι κι αλλιώς μόνο παλιά λάβαρα μείνανε

Φθαρμένα

σ΄ ενός αλήτη φουκαρά άνεμου τη περιπλάνηση ..

Λίγη σκόνη του χρόνου , σκεπάζει ακόμα τις αναμνήσεις μας ..
Μέχρι κι η νύχτα άλλαξε πρόσωπο απόψε ,
σκεπασμένη κάτω απ το σεντόνι της μέρας ..

Ο δρόμος μετέωρα κρεμάστηκε μέσα στο θαμπό φεγγάρι
έξω από την έννοια του χρόνου ..

Είναι στιγμές που σταματά ο χρόνος και στοχάζεται τον εαυτό του ..


Άγγιξε λίγο το χέρι μου .. στάματα να φοβάσαι..

Γι’ αυτό σου λέω ..

… υπάρχει χώρος για τούς μελλοθάνατους …

ηρακλης