Συλλογικότητα ..

Η ευτυχία είναι συλλογικό κεκτημένο ..

Δεν μπορείς να ευτυχείς σε ένα κόσμο που κυρίαρχο ρόλο παίζει η δυστυχία .

..Δεν μπορείς να κοιτάς σαν μοναδικότητα το άτομο σου και τους δικού σου ανθρώπους και να περιχαρακώνεσαι πίσω από αυτά ... .

Θα έρθει καιρός που τα τοίχοι θα πέσουν μόνα τους ,

και τότε η δυστυχία θα ναι ακόμα μεγαλύτερη .

Γιατί το χέρι που πριν απλωνόταν για λίγη κατανόηση
δε θα υπάρχει πια , για να νιώσει τη δική σου απελπισία ...

Αν σ΄ αυτή τη ζωή δε μοιράζεσαι , μένεις στείρος ,
στείρος από αγάπη ,στείρος από ευτυχία ,

στείρος στα πάντα ..

Σαν ένα κομμάτι πέτρας , πεταμένη σε μια άκρη του δρόμου περιμένοντας κάποιος να περάσει να την κλωτσήσει ...

Και το φταίξιμο για τη δυστυχία του κόσμου θα ναι δικό σου .. ..

Μόνο η συλλογική ευτυχία είναι πραγμάτωση ..Η ατομική είναι εγωισμός και μάλλον υπέρμετρος ..

Μας μάθαμε όμως στον εγωκεντρισμό και την ατομικότητα ..

Από τα πρώτα βήματα της ζωής μας ,από το σχολειό ,αυτό που περναει το σύστημα με τις αξιολογήσεις και τούς βαθμούς , είναι η ατομική επιτυχία και ποτέ η συλλογική..

Τα μέσα μας βομβαρδίζουν με διαφημίσεις προϊόντων που είναι φτιαγμένα Μόνο για ΄Σενα΄΄ που είσαι διαφορετικός …

Το σύστημα και οι δυνάστες μας , αυτό που φοβούνται το συλλογικό δηλαδή ,το παλεύουν ,το πολεμούν με κάθε τρόπο και μέσο .

Έτσι εγκλωβισμένοι στην ατομικότητα και τον εγωκεντρισμό μας γινόμαστε εύκολα θύματα , σε κάθε ιδέα, σε κάθε νέο φόβο ,σε κάθε τι που τούς βολεύει ,ώστε να είμαστε πειθαρχημένοι στις ορέξεις τούς …

Όταν διαπραγματευόμαστε την έννοια του συλλογικού, μπαίνουμε στα μονοπάτια των λεγομένων του Χριστού ..

Λέει ..

Ο έχων δυο χιτώνες να δίδει τον έναν……

Σαφώς δε μιλάει για ιμάτια , γιατί κάποιος που έχει δυο , τα μοιράζει και μένει γυμνός…. , αλλά για την κατάσταση που βρισκόμαστε .

Στο να βοηθήσεις τον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη , να φτάσει σε άλλη κατάσταση τέτοια που θα του φέρει ανακούφιση, γαλήνη, ίσως και ευτυχία που να μπορεί να μοιραστεί , είναι το ζητούμενο ..

Μη ξεχνάμε εξ άλλου, όλες οι πορείες που έχουν σαν επίκεντρο τον εαυτό και όχι το σύνολο, είναι εκ των πραγμάτων εγωιστικές ,γιατί το κέντρο είναι ο εαυτός και περιστρέφονται όλα γύρω από εκεί .

Να αποδεχόμαστε χωρίς μετρά και σταθμά δίχως να κρίνουμε ..ποιο είμαστε για να κρίνουμε εξάλλου.......και με ποια μέτρα ;;

Με το εξ ιδίων τα αλλότρια ;; ....

Τελειώνω λέγοντας ότι το γνώθι εαυτόν δεν έχει να κάνει με την αγάπη στον εαυτό μας , παρά με την κατανόηση του , για τα σκοτάδια της ύπαρξης του .

Ο Χριστός είπε να αγαπάς τον πλησίον ως εαυτόν γιατί γνώριζε , ήξερε ότι ο άνθρωπος κουβαλάει μέσα του άπειρο εγωκεντρισμό..

Προσπάθησε να τον στρέψει σε κάτι ωφέλιμο .. στο να αγαπά τουλάχιστον και τους άλλους , αφού αγαπάς τόσο πολύ τον εαυτό σου ... ..............................​..............................​..............................​....................
Η πραγματική αγάπη η αληθινή είναι αυτή που κοστίζει , που δε ζητεί τα εαυτής, όχι η εύκολη του δούναι και λαβείν.. και έρχεται πάντα με την άρνηση του προσωπικού εγώ ...

Έτσι.. ή συλλογικά θα ευτυχίσουμε , ή συλλογικά θα χαθούμε στον καιάδα του εγωκεντρισμού μας , με ψευδαίσθησης ...ευτυχίας ..

Η συλλογικότητα έχει να κάνει και με ένα άλλο κεφαλαίο, την δημοκρατία μας .

Η ποιότητα της δημοκρατίας που έχουμε , είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη συλλογική προσπάθεια της εξέλιξης της ..

Είναι ξεχωριστή η πορεία του καθενός μας αλλά και άρρητα συνδεδεμένη με τις πορείες των συνανθρώπων μας και του περιβάλλοντος μας.

Απλά το ξεχάσαμε και χάσαμε τη πορεία μας στο δρόμο ..τώρα απλά αναλύουμε και περιορίζουμε ..

.τίποτα άλλο .

periploys