Το παλιό αυτοκίνητο …

Είναι ένα αυτοκίνητο παρατημένο
..

Σπασμένα φώτα
χαλασμένη η καρδιά του

Μόνο μες τα χόρτα που το πνίγουν
δίπλα σε κάτι αρχαίες πέτρες
....

Κάποτε γυρνώντας τούς δρόμους γυάλιζε.
Είχε μια ωραία κόρνα και δυο ζευγάρια
καινούρια λάστιχα

ο χρόνος ήταν για να ζήσει …
ο άνεμο να του χαϊδεύει το κορμί
και αστέρια φορτωμένα στο μπαγκάζi του .

Για τις στιγμές εκείνες ..

Η πράσινη λεωφόρος
τα γυαλισμένα φανάρια ,

τα φώτα των μαγαζιών ,

τα πρόσωπα…

να διαπραγματεύονται τη μοναξιά τους
με τα αμάξια των περαστικών …

Έχω ένα αυτοκίνητο παρατημένο
παλιό και σκουριασμένο
χωρίς καρδιά

Κάθε βράδυ κάτι ανάβει τα φωτά του
κανείς δε ξέρει…

Έχω ένα αυτοκίνητο παρατημένο και σάπιο
μέσα μου …

Δίχως φώτα..

Χωρίς υπόσταση

πια.

Χωρίς καρδιά μες την ομίχλη…..

Μόνο κάτι λεωφόροι μείναμε ανοιχτοί
προσμένοντας να τις διασχίσει .

Κουβάλαω μια καρδιά μέσα μου που δεν έχει σώμα
για να φωλιάξει τις πεθυμιές της ..

Έχω μόνο λεωφόρους μέσα μου με κάτι φώτα που τυφλώνουν

Με φωνές σειρήνων

στολισμένες με νέον ..


Έχω μια αγκαλιά μέσα μου που χωράει τη θάλασσα
τα βουνά τον κάμπο ..

Τα δέντρα που γέρνουν γλύκα το δείλη
Και πεθαίνουν την αυγή τραγουδώντας ..

Έχω δυο παπούτσια παλιά ,παρατημένα σε μια γωνία
στην αυλή μου

Ένα σάκο πραμάτειες, κι ένα παλιό σουγιά

Ένα υπνόσακο μια ομπρέλα από αρχαίο κατακλυσμό

Ένα σακάκι ταξιδευτή μια παλιά κιθάρα ..

Έχω δυο αστέρια στις τσέπες στο παλιό μου σακάκι
που ψάχνουν κατανόηση …

Κι ένα παλιό αυτοκίνητο που ξέμεινε από αγάπη …

periploys