Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

O ΧΡΟΝΟΣ ..


Ένας φίλος θεός σ'χωρέσει του, ο Μίχαλοs ο Σταυρακάκης ή Νιδιώτης, γυρίζοντας μετά από καιρό από την εξορία στη Μακρόνησο και πριν πάει στο σπίτι να δει τη κερά του,πήγε σε ένα περβολάκι έξω από το χωριό ,που το αγαπούσε παρά πολύ.
Ο λόγος για αυτή την αγάπη οφειλόταν σε ένα δέντρο που
βρίσκονταν στην άκρη του χωραφιού.
Κάθε χρόνο,για πολλά χρονιά ένα πουλί ,ένα σιγαρδέλι
έχτιζε τη φωλιά του σ’ αυτό το δέντρο .Ο Μιχάλης λάτρης της φύσης και ποιητής ο ίδιος για αυτούς που είχαν τη τιμή να τον γνωρίσουν, περνούσε τα απογεύματα του ακούγοντας το κελάηδισμα του παράξενου επισκέπτη.
Ο χρόνος, φθονερός παρατηρητής σε κάθε τι απλό και όμορφο ζήλεψε και θέλησε να καταστρέψει τον μικρό παράδεισο του ποιητή .
Έτσι το μόνο που αντίκρισε ο φίλος μου, ήταν ένα δέντρο ξερό, σπασμένο δίχως ζωή, αμείλικτα χτυπημένο από την εκδικητική μανία του χρόνου.
Ούτε φωλιά υπήρχε ούτε και το σιγαρδέλι ήταν παρών στην
καταστροφή που είχε συντελεστεί.
Έτσι καθώς τα μαύρα σύννεφα πλάκωσαν την ψυχή του, έβγαλε το παράπονο της ζωής του όλης σε ένα τετράστιχο ,μια μαντινάδα .


Ούτε πουλί , ούτε φωλιά

και το δεντρό ξερό ‘ναι

Ότι κι αν κτίσεις το χαλάς

Ανάθεμα σε χρόνε…




periploys

35 σχόλια:

fractal είπε...

Περίπλου απίστευτο. Χρόνια τώρα ψάχνω να βρω το όνομα αυτού του πουλιού. το έχω περιγράψει σε όσους κυνηγούς ξέρω και κανένας δεν ήξερε το όνομά του. Άκου γιατί. Ένα Οκτώμβριο καθόμου μόνη κάτω από ΄ενα ψηλό αλμυρίκι κοντά σε μιά μοναχική παραλία. Ξαφνικά κατέβηκε ένα τέτοιο πουλί με γαλάζια φτερά από το αλμυρίκι,και κάθησε πάνω στο γόνατό μου. Σταμάτησα να ανασαίνω. Μην το τρομάξω και φύγει. Δεν ξέρω πόσα δευτερόλεπτα κάθησε εκεί και κοίταζε τη θάλασσα. Ύστερα πέταξε και εγώ νόμισα για μιά στιγμή πως ήταν όνειρο. Είμαι σίγουρ- όμως πως δεν ήταν...Σκέφτηκα πως ίσως είχε φύγει από κάποιο κλουβί, μα το χωριό ήταν πέντε χιλιόμετρα μακρυά. Έχουν περάσει από τότε περίπου δέκα χρόνια. Δεν μπορώ ακόμα να δόσω λογική απάντηση ΄στο γεγονός αλλά ούτε και να μάθω το όνομα του πουλιού. Και απόψε το είδα στη φωτογραφία αυτή. Πες μου σε παρακαλώ το όνομά του.

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

«...πως με ένα αυστηρά δεκαπεντασύλλαβο μπορεί ο άνθρωπος και εκφράζει συναισθήματα που πολλοί ποιητές θα χρειαζόταν ολόκληρες σελίδες... δηλαδή η σχέση με το ουσιώδες χωρίς πολλά φτιασίδια και περιττές αράδες...»

Τι μαντινάδα θα ήταν αλλιώς...?

Καλημέρα πατρίδα :))

jacki είπε...

Να ζήσεις μόνο μιαν αυγή
τόση ζωή σου φτάνει
ρόδο που ζει πολύ καιρό
την ομορφιά του χάνει.

Αυτά κάνει ο χρόνος.
Πολύ όμορφη ιστορία περίπλου.
Καλημέρα.

gregory είπε...

πολυ καλο γραφτο....αλλα μη μου θυμηζης οτι μεγαλοσα...
καλησπερα..

Αλητισσα είπε...

Εχεις απόλυτο δίκιο τρομερά ρεαλιστικό και δυνατό..

Ψαράκης Κ. είπε...

ο ποιητής λέει για το χρόνο
..Ότι κι αν κτίσεις το χαλάς..
μη μένεις λοιπόν μόνο στο "χαλάς"...

Mystis είπε...

Γεια σου Περίπλου!
Πώς πάνε τα κέφια βρε φίλε;
Πέρασα για μια καλημέρα...
Ο χρόνος, βλέπεις, καραδοκεί...

Γεφυριστές είπε...

Περίπλου, όχι καταγραφή περιστατικού. Μια ωραία ιστορία μας έδωσες!
Κι επειδή όπως έχει αντιληφθεί εμπνέεις και μένα να σου γράψω με τη σειρά μου ένα "τετράστιχο". Λίγο πιο αισιόδοξο μια και αυτον το καιρό με πυροβολούν πανταχόθεν ειναι απαίτηση!

Και με πουλί και με φωλιά
και το δεντρί χλωρό
χτίζεις πανω στη φωτιά
χρόνε μου να σε χαρώ.


Γεια σου Περίπλου

Marianthi Christofidou είπε...

Ο χρόνος είναι αμείλικτος, ανίκητος, αδυσώπητος, ασταμάτητος, ανύπαρκτος... δεν υπάρχει, όλα στο μυαλό μας είναι... νομίζω!
Φίλε μου η ανάρτηση σου απλά σπουδαία! Kαλή σου μέρα!

meltemi είπε...

Απλό μα τόσο αληθινό...


Μια όμορφη καληνύχτα απο μένα

Νατασα είπε...

ο χρόνος τρέχει πριν από μένα και μετά από μένα
γράφεις και τρέχουμε μαζί

λολ , μέτρα χιλιόμετρα

saltatempo είπε...

καλημέρα φίλε φιλοσοφημένη ανάρτηση

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Marina είπε...

πραγματικά όμορφο !
μου θυμίζει χαι κου

Yannis Petsas είπε...

Ωραία στιγμή περίπλου, μες τον χρόνο. Να 'σαι καλά φίλε μου.

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

fractal
τo τέρας της «αμάθειας»
jacki
gregory
Αλητισσα
Ψαράκης Κ.
Mystis
ΑΛΕΚΑ
Manani Pitsidou
Νατασα
meltemi
saltatempo
Marina ε
Yannis Petsas

«Ο χρόνος είναι λίκνο της ελπίδας, τάφος της φιλοδοξίας, αυστηρός ελεγκτής των ανόητων, σωτήριος σύμβουλος των φρόνιμων.. σε μερικούς φέρνει ό,τι φοβούνται και σε άλλους ότι επιθυμούν».χαλάει και καταστρέφει στο διάβα του άλλα δημιουργεί νέες ελπιδοφόρες συνθήκες και καταστάσεις..

άρα δε μένουμε μόνο στα συντρίμμια ..πάμε παραπέρα σ'αυτό το νέο που οικοδομείται..

παιδιά σας ευχαριστώ ..

fractal είπε...

ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ ΠΩΣ ΛΕΝΕ ΤΟ ΠΟΥΛΙ

Marina είπε...

αγαπητέ περίπλους
όταν σε ρωτάνε για το πουλι
πρέπει να απαντάς
η ερώτηση ειναι κρίσιμη!
άκου με που σου λέω!

Ανώνυμος είπε...

θυμόσοφε περίπλου

αν με λαμβάνεις
πέταξε οριστικά το πουλί
να είσαι καλά φιλαράκι

sotemmar είπε...

Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο,η ξενιτιά σε χαίρεται κι εγώ έχω τον καημό σου.
Εγώ για πουλί ακούω και πουλί δεν βλέπω πάντως.Είναι κι αυτός ένας καημός,αν σκεφτείς ότι δούλευα για χρόνια στη Ρόζα Καμπάρκας.

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα

Μην ακούσεις γιά πουλί, αμέσως να τσιμπήσεις. Μπορώ να περιγράψω ένα πουλί αλλιώτικο απ' τ' άλλα, αλλά προσωπικά σ΄εσένα, γιατί είμαι σίγουρος οτι ξέρεις καλά από πουλιά και θα καταλάβεις.

ζαφορα είπε...

Ας μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι
καλέ μου συμπατριώτη.
Όπου υπάρχει κακό υπάρχει και καλό.
Μπορούμε να τους ξαναφτιάχνουμε
Τους μικρούς μας Παράδεισους,
αντιστεκόμενοι στο χρόνο.
Ίσως με τις εμπειρίες μας
να γίνουν ποιο όμορφοι,
αρκεί να υπάρχει διάθεση και αισιοδοξία .
Καλό βράδυ.

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

fractal

Το ψάχνω μέρες άλλα δεν βρίσκω την ονομασία του .Αν τη βρω θα σε ειδοποιήσω ..να σαι καλά

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

Marina

πολλών ειδών είναι τα πουλιά ..που να ξέρεις πως προσφωνείτε το καθένα ..
γρίφος αλήθεια ..

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

ποιώ-ελένη

τίποτα δεν είναι οριστικό φιλενάδα
μόνο ο θάνατος και εκεί ..παίζεται..

καλημέρες

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

sotemmar

"Τη χρονιά που έκλεινα τα ενενήντα χρόνια μου, θέλησα να κάνω δώρο στον εαυτό μου μια νύχτα τρελού έρωτα με μια έφηβη παρθένα, θυμήθηκα τη Ρόζα Καμπάρκας, ιδιοκτήτρια ενός παράνομου οίκου ανοχής, η οποία συνήθως ειδοποιούσε τους καλούς πελάτες της όταν είχε κάποια άβγαλτη διαθέσιμη. Ποτέ δεν είχα υποκύψει σ’ εκείνον ή σε κάποιον άλλον από τους πολλούς αισχρούς πειρασμούς της, αλλά αυτή δεν πίστευε στην αγνότητα των αρχών μου. «Ακόμα και η ηθική είναι υπόθεση χρόνου», έλεγε μ' ένα μοχθηρό χαμόγελο, «θα το δεις». "

Gabriel Garcia Marquez, από το οπισθόφυλλο του “Οι Θλιμμένες Πουτάνες Της Ζωής Μου”

ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ και ένα πουλί στο τοπίο ..θες για να ομορφαίνει τον κόσμο μας θες η άπιαστη ελευθεριά μας θες οτιδήποτε ..αυτό είναι εκεί και μας κοιτά και τιτιβίζει..

να σαι καλά φίλτατε

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

ζαφορα

πραγματικότητα είναι αγαπητή μου.. όχι τίποτα άλλο άπλα πραγματικότητα

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ, ΓΥΑΡΟ φυλακίσεις και τέλος ο χρόνος..

η ελπίδα που την πήρε μαζί του ο χρόνος .τίποτα άλλο

Yannis Petsas είπε...

Είδα πως είσαι εκεί και μια που ο χρόνος συνέπεσε... είπα να πω μια καλημέρα.

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

Yannis Petsas

Γιάννη καλησπέρα

όλα καλά ;;

να σαι καλά ρε ΦΙΛΕ που περνάς και ΑΦΗΝΕΙΣ του θεού το χαιρετισμό!!

ξέρεις ενα καλημέρα και ενα καλησπέρα χρειαζόμαστε ..όχι πολλά πράματα..
να σαι ΚΑΛΑ σ' ευχαριστώ

fractal είπε...

Περίπλου. Παρερμηνεύτηκε ίσως το σχόλιό μου . Όμως δεν κάνω πλάκα. Πραγματικά θέλω να μάθω το όνομα αυτού του πουλιού. Το γεγονός που σου περιέγραψα συνέβει λίγο καιρό μετά τον θάνατο κάποιου δικού μου ανθρώπου. Είχα την αίσθηση πως ήταν η ψυχή του.
Για τη μοναξιά σου άφησα απάντηση στη σελίδα μου.
Καλό απόγευμα.

ποιώ - ελένη είπε...

Σε αυτό το σημείο ανοίγω το πατζούρι, όταν, με ένα πολύ φευγαλέο πέταμα και φτεροκόπημα,
εκεί μέσα μπήκε ένα μεγαλόπρεπο Κοράκι των παλαιών ευσεβών εποχών.
Χωρίς να κάνει βαθιά υπόκλιση, δίχως στιγμή να σταματήσει ή να σταθεί στη θέση του,
αλλά υποσκάπτοντας τους καλούς τρόπους, πήγε και κούρνιασε ψηλά στην θύρα της κάμεράς μου

"κοράκι" Πόε

καλή βραδιά

fractal είπε...

Περίπλου. Μόλις πέρασα από του Πιραντέλλο και σε βρήκα εκεί.
Μας περιμένει. Εμάς και άλλους ενέα.
Θα σε βρω εκεί.

roadartist είπε...

Καλημέρα!!!
..ο χρόνος αμείλικτος..
Μα μόνο ευτυχώς τα πουλιά δεν τον αισθάνονται..δεν έχουνε δείκτες..ούτε ρολόγια..
Μόνο εμείς οι άνθρωποι έχουμε εφεύρει τα ρολόγια και τον κηνυγάμε και τρέχουμε από πίσω του.
Ωραία που θα ήταν η ζωή δίχως χρόνους..

ΦΙΛΙΑΑΑΑΑαααααααααααααααααα ;)

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

roadartist

Καλησπέρα

ααααααα ρε χρόνε άχρονε!!!

sotemmar είπε...

@periploys:

Να σαι καλά,φίλε μου,κι εσύ.Τώρα είδα την απάντησή σου.Αυτό το βιβλίο ήταν σημαντικό για μένα,όταν το διάβασα,ένιωσα ότι κάτι είχε να μου πει.Ξέρεις,δεν είμαι ούτε ο Μάρκες,ούτε η Ρόζα,ούτε ο 90άρης.Εγώ είμαι η Ντελγκαντίνα.Μερικές φορές νομίζω πως είμαστε,για τους δικούς μας λόγους,λίγο από τους πρωταγωνιστές των μυθιστορημάτων-διηγημάτων-ποιημάτων-πινάκων,στίχων,κ.ο.κ.Έχουμε κάτι από αυτούς.
Και,για να το ελαφρύνω καθώς βάρυνα λίγο,ξέρεις ποιο πουλί πετάει πιο ψηλά;Μου το είπαν και είπα να μοιραστώ αυτή τη γνώση:του αστροναύτη!Παλιό,αλλά καλό,νομίζω.
Καλή σου μέρα,όλη μέρα.

pavlidma είπε...

Όταν οι μαντινάδες συνομιλούν, ο Γυαλάφτης απαντάει στον Σταυρακάκη:
"Ο χρόνος φθείρει τσ' ομορφιές
και μ' έφθειρε κι εμένα
γιατί συνέπεσε κι εγώ
να 'μαι τση φύσης γέννα"

Πολλές καλησπέρες!