Εμείς είχαμε Ελπίδα….
Γέρασε και πέθανε μαζί με μια ανεμώνη και ένα κουτσό σκύλο.
Όλο τον θυμάμαι να κυνηγάει τα αυτοκίνητα και να τους γαβγίζει..
Κάποιο από δαύτα τον είχε πατήσει μικρό
και έτσι δεν κατάφερε να περπατήσει ξανά όπως έπρεπε.
Η ανεμώνη ξαναφύτρωσε μετά από αρκετό καιρό στην αυλή του σπιτιού μας,
μα εγώ αναζητούσα το άρωμα και την ομορφιά της,
εκείνη την πρώτη!
Όσο για την Ελπίδα...
Θυμάμαι να’ναι καθιστή σε ένα παλιό σκαμνάκι ,
φθαρμένο από τα χρόνια και την πολύ χρήση
και να μας αφηγείται ιστορίες απ' την νεότητα της,
πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη..
Μετά βίας μπορούσε κανείς να διακρίνει μια γυαλάδα
στην άκρη του ματιού της.
Και όταν τη ρωτούσαμε γι αυτό,
έλεγε ότι οι μνήμες κουβαλάνε μαζί τους
την σκόνη που τις σκεπάζει..
Ένα δάκρυ.. κρουσταλλιασμένο στην άκρη των ματιών της,
είναι η τελευταία εικόνα που κράτησα στην ψύχη μου
και έμελε να στοιχειώσει παντοτινά τα όνειρα μου….
- Περίπλους -
44 σχόλια:
Panemorfo,anthrwpino kai nostalgiko.
Thymithika kai egw ta dika mou antistoixa..
Tipota den pethainei, ola einai energeia kai zoun anamesa mas.
kalispera!
Καλησπέρα ερασιτέχνη άνθρωπε..
Όντως ότι αγαπάμε και δεν το ξεχνάμε
ζει για πάντα μέσα μας..
Τη καλησπέρα μου και σε σένα!!!
Παρα πολυ ομορφο.
Να σαι καλα..
Αναμνήσεις
Κομμάτια του δρόμου μας
Του πηγεμού μας ανάσα
Η μουσική σου υπέροχη
Η γραφή σου γνήσια
Καλησπέρα
Χμμμ
Αγαπητέ μου έχω να πω τα καλύτερα γι' αυτή σου την ανάρτηση.
Ειδικά το πρώτο κομμάτι εξαιρετικό.
Αιώνιος περίπλους...αυτόν τον κόμπο..στο λαιμό..ξέρεις καλά να τον δημιουργείς..που δυσκολεύει..την απαραίτητη λειτουργία στο "κατάπιμα",διαβάζοντας σε!
Μπραβο φιλε,ωραιο..παρολο που για μενα η εικονα που περιγραφεις δεν αντιπροσωπευει κατι γιατι τωρα ζω στα χρονια της "Eλπιδας"..εχει την δυναμη που χρειαζεται για με κανει να την νιωσω
Roadartist
Nα είσαι πάντα καλά και να χαμογελάς!!!
Νατασα..
καλώς όρισες!!!
Αναμνήσεις !!! Αποσκευές που είναι με το είναι μας δεμένες...
να σαι καλά
meril
Πατρίδα!!Ευχαριστώ!!!
Δέχομαι παρατηρήσεις και αλλαγές!!
πες μου, είμαι καλός μαθητής!!!
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!
busy bee..
φίλε σ΄ευχαριστώ!!!
Αν και ο σκοπός μου δεν είναι να
δημιουργώ ''κόμπους΄΄ στο λαιμό εντούτοις στην εποχή που φτάσαμε
ίσως και να χρειάζονται!!!
πάντως να σαι καλά..
Υποψήφιος
Φιλαράκι!!!
Να την προσέχεις πολύ την καημένη την γριούλα την Ελπίδα...
Αν και για τα χρόνια της ..καλά κρατιέται...
Εσείς στη γειτονιά σας τη καλοταΐζεται και είναι στρουμπουλή και δυνατή!!!Εμας δεν άντεξε τη κακοπέραση και προτίμησε να την ..κάνει...
Να σαι καλά και να διαβάζεις!!!
ΤΑ ΛΕΜΕ
Μπράβο ρε Περίπλου..μ' έφτιαξες απόψε.θυμήθηκα τη γιαγιά μου.απλά ρε γαμώτο κάτι δεν μου κάθεται καλά.συνήθως η ελπίδα παρουσιάζεται νέα,δροσερή και μυρωδάτη.εσύ μου την έκανες γριά και στα τελευταία της.βέβαια λένε η γριά η κότα έχει το ζουμί.άρα εσύ μας παρουσίασες μία ζουμερή ελπίδα..μμμ..φαύλος κύκλος.λοιπόν έχουμε και λέμε:
γριά+ζουμί+σκύλος+σκαμνί+ατύχημα σκύλου+γριάς δάκρυ+ελπίδα= άρα έχω δίκιο όταν λέω "παντού αδιέξοδο".Ακόμα μιά ερώτηση για να μου φύγει η απορία.
Ποιός πέθανε πρώτος η γριά ή ο σκύλος?
Φιλάκια ο φίλος σου γιώργος..
Η Κρήτη πάντα θα γεννάει όμορφες ιστορίες σαν κι αυτήν
Η Καρδιά σου παλέτα και οι αναμνήσεις σου χρώματα...
Κι αυτός ο κόμπος στο λαιμό
και το κρουσταλλιασμένο δάκρυ
τιμαλφή τ' ανθρώπου που σε κατέχει...και επιμένει .....
Καλημέρα φίλε
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Πολύ τρυφερό!!!
Καλό καλοκαίρι :)
Καλησπέρα περίπλου , όμορφο αλλά λίγο θλιμμένο . Ωραίες εικόνες φτιάχνεις και συμβολισμούς . Ευχαριστώ πολύ και για την κρητική μουσική . Δεν ακούω συχνά τέτοια κομμάτια .Ομολογώ ότι μου άρεσαν.Σου εύχομαι καλό μήνα.
"Ελπιδα σε είδα να ορθώνεις το κορμί, μόνο χορεύοντας
με τα χέρια υψωμένα.
Κι εγώ, έτσι υπάρχω
και πορεύομαι κι υπομονεύω,
γιατί χάθηκαν τόσοι και χρόνια πολλά
σε αναπάντητα γιατί.
Κι έτσι, πάντα μετά τα μεσάνυχτα,
σε αγναντεύω αγαπημένη.
Δεν έχεις χρώματα, ούτε περίγραμμα πιά.
Kι ομως υπαρχεις...!!
σαν τα εφηβικά όνειρα που τρέφουν ώριμες ηλικίες
σαν το βλέμμα του αποχαιρετισμου
σαν το άγνωστο
που θάρθει νύχτα αργινή κι ευαίσθητη
σαν τις φλύαρες σιωπές
των ματιών σου
σαν τους ισόβια μοναχικούς
του πνεύματος" Δουατζης Γιωργος
Καλο Μηνα και Καλο Καλοκαιρι Περιπλου.
Καθε ανέλπιδη στιγμη
ειναι κι ενα καρφι
παραπανω στον προσωπικο Γολγοθα του καθενα μας.
Να περνας καλα.
Σταθερα την αγαπη μου.:))
διάβασα όλο το κείμενο της ανάρτησης αλλά ξαναγύρισα στην πρώτη πρόταση.......και θα ξαναγυρνώ και θα ξαναγυρνώ...........
ΑΝΑΣΑ
Σ' ευχαριστώ!!!!
να σαι καλά
λυγερή..
καλημέρα ..
Σ' ευχαριστώ
να είσαι καλά..
τo τέρας της «αμάθειας»
καλό καλοκαίρι και σε σένα !!
να σαι καλά ..
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ
Κατερίνα ..θλιμμένο σαν τη ψυχή ..μου ..Πάντως σ' ευχαριστώ!!
AERIKO
Η καημένη η δικιά μας ελπίδα ..γριούλα τη γνωρίσαμε ρυτιδωμένη κουρασμένη από το χρόνο και την...
καλά να σαι..
τα λέμε
Ηλιογράφος..
Φιλε !!!
Εχει αξία στη ζωή
το τελευταίο δάκρυ
που σταματά και κρουσταλλιά
στων αματιών την άκρη..
να σαι καλά φίλε!!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΠΑ
Δίκιο έχεις !!!
παντού αδιέξοδα..
Α!!!Γιώργο!! Ο σκύλος πέθανε μετά..
Κάθε απόγευμα καθόταν δίπλα στο σκαμνάκι και άκουγε και κείνος τις ιστορίες της γιαγιάς Ελπίδας!!
Μετα από ένα μήνα τον βρήκαμε ενα πρωινό στην ιδία θέση που καθότανε
τα απογεύματα
νεκρό με το βλέμμα ακίνητο .. στη
θέση της Ελπίδας...
Τι να πεις ....
η ελπίδα πλέκει το δάκρυ
στο κρυστάλλινο πόδι
του σκύλου αγωνιστή...
καλό βράδυ με χαμόγελο...:)
τρομερή ιστορία ρε φίλε..πραγματικά με συγκίνησε ιδιαίτερα.
δε μου λες η γριά πόσο χρονώ πέθανε?
θέλω να πω ήτανε πολύ γριά ή απλώς γριά.σε ρωτάω γιατί έχω ξανακούσει μία παρόμοια ιστορία και θέλω να δω αν είναι η ίδια περίπτωση..
Γωγώ Πακτίτη
Kαλως τη Γωγω
Η ελπίδα ύφαινε για όλους μας κάτι
..ακριβά ..μονάκριβα τα δώρα της..
Για το φιλαράκο μου το σκύλο
σαφώς τα καλύτερα γιαυτό και τον πηρε μαζί της ..
Σ' ευχαριστώ..
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΠΑ
Γιατί ρε φιλαράκο;;;
Είχε Ελπίδα και την έχασε;;
Τι να σου πω ρε Γιώργο!!!!
Η δικιά μου έφυγε με το που κατάλαβα
ότι τελικά τίποτα δεν γίνεται να αλλάξει. Μονο η ουτοπία έμεινε τελικά...
Αλλά εκείνη είναι θρονιασμένη στο καναπέ του σπιτιού και της ψυχής μας
κρατώντας περίοπτη θέση..
Απλά φοβάμαι μην τη χάσουμε και κείνη και τότε θα μείνουμε μόνο με
τις αναμνήσεις και κάποια νεκρώσιμα
κολλημένα στον τοίχο της ψυχής μας.......
Τα λέμε ρε ...
Ελα για καφέ..
Αντοχή ψυχής και ελπίδα,
για το κουράγιο στα μελλούμενα !
Πάντα θα υπάρχει μια ελπίδα…
έστω και σε ασπρόμαυρη φωτογραφία!
Να ταξιδεύεις με την ελπίδα…!
Φιλί ζαφορένιο
Μια φρέσκια πρωινή καλημέρα στο
φίλο μου ,συντροφιά για μερικές ημέρες...
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Η ελπίδα εμεινε ξεχασμένη
στο βαγόνι των αναμνήσεων
τη βρήκαν βροχές και άγριοι χειμώνες..
Μονη πια πεθαινει σε μια γωνιά
κι εμεις.... εμείς άδειοι και ξενοι μεταξύ μας , την αναζητουμε προσπαθώντας να κοιτάξουμε τον ουρανό..
Μα κι εκείνος.. επαψε να ναι γαλάζιος..
Ξεθώριασε και το γκρι εχει τον πρωτο ρολο..
λυγερή
Την καλημέρα μου...
πολύ ωραίες αναρτήσεις έχεις κάνει
αλλά δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο..
φιλαράκι τα λέμε
ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Η ελπίδα πάντα ζει και μας συντροφεύει..έστω κι αν πεθαίνει μέσα μας στιγμές στιγμές..και ας μαυρίζει ο ουρανός και μας ψυχοπλακώνει...
να σαι καλά
Σα δε ζυγιάζεις, δε μετρας, και δε βολεύεσαι, μάλλον ψάχνεις, αναζητάς και ονειρεύεσαι...
Ναι! είμαι αισιόδοξη αλλά αυτό δε σημαίνει πως συχνά δεν είμαι και συννεφιασμένη....
Μάλλον αγαπώ υπερβολικά τη ζωή!
Εξαιρετικό κείμενο! Να σαι καλά!
η ανεμώνη ξαναφύτρωσε - κι ας μην ήτανε η ίδια, και δε θα μπορούσε εξάλλου - για να μας θυμίζει ότι (ακόμα) υπάρχει ελπίδα...
την καλημέρα μου!
Mariela Constantinidis
Καλώς ήρθες!!!!
Να σαι καλά σ'ευχαριστωωωω!!!
Μπήκα στη σελίδα σου και μου άρεσε πάρα πολύ..
ζωγραφίζεις πολύ ωραία!!!
Εσύ ψάχνεις, αναζητάς και ονειρεύεσαι...
Εγώ απλός παρατηρητής στο έργο της
ζωής μου είμαι...
Γιώργος Πριμπας..
Καλώς ήρθες Γιώργο!!!
Το καύσιμο της ζωής και της ψυχής μας
είναι η Ελπίδα Γιώργο...
Πως έξαλλου θα μπορούσε να ήταν αλλιώς!!!
Σ' ευχαριστώ και να τα λέμε!!!
Μερικές φορές διαβάζεις ένα κείμενο σαν και αυτό και θέλεις κάτι να πεις, να νοιώσεις μέρος του... Πολύ όμορφο! Στο δάκρυ της ελπίδας να πνιγούνε όλοι οι φόβοι
Iris ....
έτσι και αλλιώς όλοι μέρος του είμαστε ..Α!!!Και κάτι άλλο !!
Λες ..! Στο δάκρυ της ελπίδας να πνιγούνε όλοι οι φόβοι..
Μακάρι!!! μα το κακό είναι ότι είναι οι φόβοι μας καλοί κολυμβητές...
να σαι καλά..
Ανταποδίδω την ευγενική σου επίσκεψη, συγχαίροντάς σε για το παρηγορικό σου εδώ περιβάλλον!
Π.Κ.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σας λόγια!!!!!
Ξέρετε καλύτερα από μένα '''ότι η ζωή
είναι κωμωδία για αυτούς που σκέφτονται...και τραγωδία για αυτούς που αισθάνονται..''''αλλά υπάρχει ελπίδα!!!!
Σας ευχαριστώ!! και θαυμάζω το έργο σας !!
Δημοσίευση σχολίου