Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

ζωντανά ερημωμένα κομμάτια μνήμης

ζωντανά ερημωμένα  κομμάτια μνήμης



Θυμάμαι τους δικούς μας που ήρθαν το ‘22 από Σμύρνη και μετά με την ανταλλαγή πληθυσμών…
Άκουγα ιστορίες από τη γιαγιά της Καδιανής [ ζωντανά, ερημωμένα κομμάτια μνήμης] ήρθαν διωγμένοι και κάθισαν σε μια περιοχή που σήμερα ονομάζεται Τσαντίρια...
Είχαν στήσει τσαντίρια οι άνθρωποι κι  έμεινε το όνομα στην περιοχή…

Μου έλεγε λοιπόν η γιαγιά της ότι γεννούσε η μάνα της, κοιλοπονούσε τρεις μέρες και δεν έβγαινε το παιδί… Κατέβαινε στραβά καθώς λέγανε οι γηραιότερες…

Φρικτοί πόνοι, ουρλιαχτά, κλάματα…

Έτρεξε ο άντρας της ο Μικρασιάτης να βρει γιατρό μα τίποτα… Κανείς…

Γύρισε όλα τα χωριά προσπαθώντας να σώσει τη γυναίκα του…

Είχαν τρία παιδιά, μωρό σχεδόν το τελευταίο ίσα που στρατάριζε. Και τ’ άλλα τεσσάρων και εφτά.

Απελπισμένος, μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο κάθισε δίπλα στην γυναίκα του...   

Του ζήτησε ένα κομμάτι σκώτι, ήταν Χριστούγεννα...

Βγήκε στο χωριό και ζητούσε να πληρώσει να του δώσουν λιγάκι συκώτι για τη γυναίκα του...

Είχαν κάποιες χρυσέ ς λίρες που είχαν προλάβει απ’ την καταστροφή… Πλήρωνε όσο-όσο…

Κανείς δεν του έδωσε, έκλειναν οι πόρτες από όπου περνούσε.. Αργά το βράδυ κάποιος τον λυπήθηκε και του έδωσε ένα μικρό κομματάκι ίσα τρία δάχτυλα…

Το έβαλε στο χέρι του κι έτρεξε αλλά η γυναίκα του είχε πεθάνει…

Την έθαψαν στα χωράφια εκεί έξω μαζί με το μωρό στην κοιλιά της -και το κομμάτι το σκώτι -  το έκλεισε το χέρι της σαν στερνό αντίο …η παραγγελιά της.

Ακόμα και σήμερα στα χωράφια εκεί, όταν οργώνουν τη γη ξεθάβουν κόκαλα προσφύγων ..

Σήμερα που κάποιοι βρίζουν τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες καλό είναι να διαβάσουν την ιστορία  αυτού του τόπου μπας και ξεστραβωθούν και  δουν ότι πρόσφυγες μπορεί να ήταν και οι παππούδες τους...

Πέρα απ αυτό, η ιστορία αυτού του τόπου είναι γραμμένη με αίμα και αγώνες και την τιμάμε μόνο τους ανθρώπους που έρχονται ξεριζωμένοι από τη γη και τα πατρογονικά τους.

Αυτό το ΜΙΣΟΣ και ο ρατσισμός δεν μπορεί να διαιωνίζεται εσαεί.


Διάβασα πριν λίγο τις δηλώσεις του Νότη Σφακιανάκη ,αυτού του ανθρωπόμορφου τέρατος του υμνητή του φασισμού και αναρωτήθηκα. Άραγε θα πάει κανείς Άνθρωπος να τον ακούσει και να τον χειροκροτήσει;;;

 Μάλλον είχε δίκιο ο Χατζιδάκις για το τέρας… Συνηθίσαμε την όψη του και του μοιάσαμε…


Ηρακλής 

Δεν υπάρχουν σχόλια: