Ευρωπαϊκή ‘’προοπτική ‘’..

 
Η Ευρώπη σήμερα -ο τρόπος λειτουργιά της δημοκρατίας της - αλλά και της ‘’ανάπτυξης ‘’που προωθεί - είναι η ταφόπλακα στο περιβάλλον αλλά και στις ζωές των ανθρώπων ,ειδικά στις χώρες του νότου , στους φτωχούς συγγενείς [φτωχοποίηση εξαθλίωση εκμετάλλευση ] από μια ολιγαρχία Ελίτ - στοχευόμενα στο κέρδος .. 


Αν ανάπτυξη είναι η παραγωγή πλούτου -που σημαίνει εκμετάλλευση του περιβάλλοντος των φυσικών πόρων και του υποκειμένου που

 ζει στο περιβάλλον είναι απλά εργαλείο του καπιταλιστικού μοντέλου και το μόνο μέλημα του είναι η συσσώρευση πλούτου στα χεριά των ολίγων . ..

Η πραγματική Ανάπτυξη σήμερα είναι συνυφασμένη με τον από-καταναλωτισμό - .
Σήμερα επιβάλλεται ένα άλλο μοντέλο και μια άλλη κοινωνία [κοινότητα ]ανθρώπων συνειδητοποιημένοι όχι αυτό της Καταναλωτικής παράνοιας που έχει επιβάλλει σε όλους τους τομείς μια ολιγαρχία ανθρώπων .. Αυτή η ‘’ ανάπτυξη’’ που διαπραγματεύονται κι εφαρμόζουν τόσα χρόνια δημιούργησε το τέλμα που βυθιστήκαμε .

Υπερσυγκέντρωση πλούτου σε μια ολιγαρχία ανθρώπων και την απόλυτη εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο ... Γιατί τώρα να γίνει διαφορετικά ;;Και για να είμαι ειλικρινής .. Γιατί να διαπραγματεύομαι την ανάπτυξη οποιασδήποτε μορφής για να παράγω πλούτο που σήμερα υπάρχει άφθονος στα χέρια του 15 τοις εκατό των ανθρώπων στο πλανήτη .

Προτιμώ την[ υπανάπτυξη ] για να χτυπηθεί το μοντέλο που ζει μέσα από κει .. η παράγωγη πλούτου δηλαδή .Αν σταματήσεις και δε παράγεις πλούτο – -το μοντέλο και τα εργαλεία του καπιταλισμού είναι άχρηστα .. Και στην τελική προτιμώ την ισομερή ανακατανομή του πλούτου που θα γίνει εκ των πραγμάτων καταρρέοντας το οικοδόμημα της καπιταλιστικής ολιγαρχίας παρά να αναγκάζομαι σαν το Σίσυφο να ανεβάζω και να ξανά ανεβάζω το βράχο της ‘’ανάπτυξη’’ όπως ορίζεται- σε μια διαρκή και μάταιη προσπάθεια .

Βλέπετε εσείς σήμερα να γίνεται αυτό που διαπραγματεύονται εννοιολογικά στην Ευρώπη των αριθμών έννοιες όπως -ίσες ευκαιρίες- υγιής ανταγωνισμός- ουμανισμός κτλ Ευρώπη στην υπηρεσία του πολίτη ,ανάπτυξη κτλ να γίνονται πράξη ..κι αν ναι ,που γίνεται αυτό ;;
Σε ποια χώρα έχουν καταφέρει να επικρατήσουν τα ιδεώδη του ουμανισμού του διαφωτισμού της δημοκρατίας .κτλ..Ποιος καθορίζει ότι έννοιες που διαπραγματεύονται όπως αυτήν ανάπτυξη κι ανταγωνιστικότητας και τα παράγωγα τους είναι η θεμιτή λύση του προβλήματος;;; …

Η Νεοφιλελεύθερη Ευρώπη σήμερα πρακτικά διαπραγματεύεται την οικονομική αποδοτικότητα και τίποτα άλλο κατ ουσία , και δεν είναι η λύση στο πρόβλημα .
Δεν είμαστε Ευρώπη κι ας έχουμε την ψευδαίσθηση πως ζούμε στην Ευρώπη ..
Είμαστε οι φτωχοί συγγενείς- οι Παρίες -που κανείς δε θέλει να χει σχέσεις μαζί μας .. Για τη θέση [γεωπολιτική ] και τον πλούτο της χώρας ναι !!!..Για εκμετάλλευση και μόνο.…

Εγώ βλέπω μια Ευρώπη των ολίγων που εξαθλιώνουν τους λαούς [δείτε Ιταλία –Ισπανία –Πορτογαλία Ιρλανδία Ελλάδα κτλ κτλ )..Τραπεζίτες να κάνουν πάρτι με δανεικά κι αγύριστα -χρέη που φορτώνουν στις πλάτες του κάθε λαού για να μην καταρρεύσουν τα μονοπώλια οι πολυεθνικοί κολοσσοί και οι τράπεζες τους..
Η Ευρώπη της εργασίας , μόνο μέσα από την πλήρη ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος θα μπορέσει να υπάρξει.
Όταν πάρει το συσσωρευμένο πλούτο στα χεριά της και σαφώς μπει σε μια συνειδητή παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση την αυτοργάνωση των κοινωνιών …Αυτό επιβάλλεται να ξεκινήσει από τις μικρές κοινότητες των ανθρώπων με αυτοέλεγχο σε μια άλλη πλατφόρμα αυτοδιοίκησης … [Είμαι εναντία ακόμα και στο θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης με τον τρόπο λειτουργιά της .. Ποτέ δεν ασπάστηκα διαδικασίες εκλογής τοπικών Αρχόντων ούτε και πίστεψα ότι μέσα σε τέτοια ‘’θεσμικά πλαίσια αυτοδιοίκησης’’ θα μπορέσουμε να αυτοδιαχειριστούμε κατ ουσίαν .. 

Δείτε Καποδίστριας και Καλλικράτης -τι εξυπηρετούν-διαίρει και βασίλευε - ξεπούλημα για να εκμεταλλευτούν κάποιοι τον αέρα τα βουνά τον Ήλιο τα νερά μας και την παραγωγική γη .. ]… Η ρεφορμιστική αντίληψη και κάθε πολιτική τάση εγκατάλειψης της επαναστατικής ανατροπής του κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος και αντικατάσταση αυτού με προσπάθεια επίτευξης μεταρρυθμίσεων μέσα από τους κόλπους του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και της, συνδεδεμένης με αυτό, φιλελεύθερης δημοκρατίας (π.χ. μέσω κοινοβουλευτικής δράσης περιοριζόμενης από το αστικό σύνταγμα -με βρίσκει εντελώς αντίθετο ... 

Αυτό που μπορώ να διαπραγματευθώ με την Ευρώπη των Μονοπωλίων[ αλλά και των ντόπιων υπηκόων τους ]είναι μόνο -η ανατροπής της αστικής εξουσίας που προβάλετε αυστηρά δογματικά -περιλαμβανομένης και την αντίληψης περί «εργασιακής ειρήνης» ομαλής διεξαγωγής των παραγωγικών δραστηριοτήτων - ειρηνικής συνύπαρξης της αστικής και της εργατικής τάξης, τα συμφέροντα των οποίων είναι αντίθετα.. Δεν προβάλω αυθαίρετα την όποια άποψη μου ..Ούτε οποιουδήποτε τύπου ‘’δόγματα’’ …Έξαλλου δεν τα πάω καθόλου καλά μαζί τους από όπου κι αν προέρχονται .. .. . .
Ίσως με κάποιες συμμαχίες μπορούμε να μπλοκάρουμε ένα πρόβλημα αλλά όταν δεν είναι συνειδητοποιημένος εξ αρχής ο κόσμος -όταν οι στόχοι κι η αντίληψη περί Δημοκρατίας - Ανάπτυξης κι ότι άλλο παραπαίουν σε ασαφή πλαίσια[κατά –νόησης ] δημιουργούνται περισσότερα προβλήματα με αυτές τις συμμαχίες παρά λύνεις ..

Χωρίς ταξική συνείδηση δεν προχωράμε .. κακά τα ψέματα ..Αν σήμερα αυτό που μπορεί να αναγνωρίσει ο κάθε άνθρωπος είναι μόνο το πρόβλημα που τον αφορά άμεσα εκείνον [αποσπασματικά] κι όχι η σφαιρικότητα της κατάστασης συλλογικά κι από πού απορρέει [εδώ έχουμε φτάσει στις αυτοχειρίες στην τεράστια ανεργία -στο να ζούμε από τα απορρίμματα του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης [ δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σαν κοινωνίες ανθρώπων .. Αυτό που κάνει τη διάφορα δεν είναι μια κερδισμένη μάχη συμμαχιών –ή -ατομικών διεκδικήσεων - αλλά ο συνειδητός αγώνας στον πόλεμο που βρισκόμαστε συλλογικά για ανατροπή ....Και σήμερα που μιλάμε μόνο για ανατροπή κι επανάσταση επιβάλλεται να προσανατολιζόμαστε …Για μια εξουσία του λαού για το λαό κι όχι των ψευδό σωτήρων και των ξεπουλημένων ...

ηρακλης