δεσμώτες..

Ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του μας αναφέρει την ιστορία του σπηλαίου .

Εκεί μέσα βρίσκονται από την παιδική τους ηλικία αλυσοδεμένοι άνθρωποι πολλοί, σε αλλεπάλληλες σειρές, που κοιτούν μόνο μπροστά, τον τοίχο της σπηλιάς.
Oι δεσμώτες δεν μπορούν να κοιτάξουν αριστερά, δεξιά και πίσω. Ούτε τους εαυτούς τους δεν μπορούν να δουν. Σ’ αυτή την κατάσταση βρίσκονται σ’ όλη τους τη ζωή…
Φαντάσου τώρα, ότι πίσω από τις σειρές των δεσμωτών υπάρχει αναμμένη μια μεγάλη φωτιά. Μπροστά από τη φωτιά και πίσω από τις πλάτες τους, περνοδιαβαίνουν με ταχύτητα άνθρωποι «θαυματοποιοί» (εξουσιαστές) που μεταφέρουν, κρατώντας πάνω στα κεφάλια τους, διάφορα αντικείμενα, των οποίων μόνο τις σκιές βλέπουν οι δεσμώτες να προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς, εξαιτίας της λάμψης που παρέχει η φωτιά κι ακούν την ηχώ από τις φωνές τους.
Ξαφνικά ένας φυλακισμένος σπάει τα δεσμά του και με βήματα δειλά στην αρχή αλλά σταθερά, βγαίνει από τη σπηλιά, ανεβαίνει στην επιφάνεια της γης και, κάτω από το φως του ήλιου, αντιλαμβάνεται την πλάνη στην οποία ζούσε, όσο καιρό αυτός και οι συνάνθρωποί του ήταν αλυσοδεμένοι στη σπηλιά…»

……………………………………………………………………………………………………………
Η πλατωνική αλληγορία του σπηλαίου μας θέτει προβληματισμούς σχετικά με την φύση της πραγματικότητας, την ευκολία που μπορεί να χειραγωγηθεί η ανθρώπινη αντίληψη, αλλά και το χρέος των “φωτισμένων” να ανοίξουν τα μάτια σε όσους ακόμη ζουν στην άγνοια…

Βέβαια αυτό το τελευταίο είναι και το πιο επικίνδυνο, καθώς αυτός που βγαίνει από το σπήλαιο αποκτώντας συνείδηση της πραγματικότητας, θεωρείται “παραβάτης” επομένως πρέπει να τιμωρηθεί.

Γι’ αυτό το Σύστημα συνδέει το νόμιμο με το ηθικό, ώστε να ρίχνει λάσπη ή να εξουδετερώνει όσους αποκαλύπτουν την κίβδηλη πλευρά του και προσπαθούν να αφυπνίσουν τους συνανθρώπους τους.

Οι τυφλοί, μένουν μονάχα στην εικονική πραγματικότητα και στα είδωλα που προβάλλονται από τον νου του Συστήματος.
Μένουν χαρούμενοι στο σκοτάδι γιατί αγνοούν, ότι γύρω υπάρχει και φως. Αλλά οι τυφλοί δεν μπορούν ν’ αντέξουν το βάρος της Αλήθειας.

Διδακτική και διαχρονική αλληγορία. Από ότι αντιλαμβάνομαι βλέπουμε μόνο τις σκιές των επιθυμιών μας .
.Η πραγματικότητα είναι μια άλλη κατάσταση .

Ο καθένας από εμάς έχει διαφορετική πραγματικότητα που απλά κάποιες φορές ακουμπάει ελαφρά με τις πραγματικότητες των άλλων .

Αν φανταστείς την δική σου πραγματικότητα σαν κύκλο ,και τη δική μου επίσης, τότε σε ελάχιστα σημεία θα υπάρξει επαφή .

Tώρα ποιος καθορίζει τον κύκλο των πραγματικοτήτων μας είναι μεγάλη κουβέντα...
Οι άνθρωποι και η εξουσία δεν θέλουν κάποιον που είναι διαφορετικός , που βλέπει τα πράγματα με άλλη οπτική ή που είναι σε θέση να διακρίνει μια άλλη αλήθεια απ’ αυτή που του σερβίρουν.
Έτσι λοιπόν η εξουσία μας μαθαίνει με τη μέθοδος αυτή να είμαστε πειθήνιοι σ΄ αυτά που μας επιβάλουν ..
Άραγε τούς έχουμε ανάγκη ;
Μήπως ο φόβος του να διαχειριστούμε μόνοι μας τις ζωες και την ελευθερία μας είναι βάρος ασήκωτο ;;
Μήπως με τα ψέματα τόσων χρόνων μας έχουν μάθει ότι είμαστε ανίκανοι χωρίς τούς δυνάστες μας ;
Μήπως ήρθε η ώρα να αποδείξουμε σε εμάς τούς ίδιους πρωτίστως και μετά στους άλλους ότι η ελευθερία είναι το μέγιστο και αδιαπραγμάτευτο αγαθό για να αφήνουμε να μας το κλέβουν και να μας κρατάνε σιδηροδέσμιους στα σκοτάδια της άγνοιας μας ;;

Μήπως πρέπει δυναμικότερα να πάρουμε αυτό που μας ανήκει ;;;

periploys