Με μια ορδή του άνεμου
έκλεισες τα φτερά σου
Για δε νε βάστας να θωρείς
νεκρά τα όνειρα σου ....
Πέταξε.. φύγε μακριά
το πόνος σου να γιάνεις
κι αν χρειαστείς αλλά φτερά
σου τα κρατεί ο Γιάννης………….
Αέρας έγινες Πουλί
χρωμάτισες το δείλι
μα εμέ πατέρα μού μεινε
η πίκρα εις τα χείλη
Ήμουν πατέρα διπλα σου
στο πόνο μαξιλάρι
στο πυρετό σου γιατρικό
στη κλίνη τ΄΄αρρωστάρη
μ΄΄ άλλη παρέα έσμιξες
κι άνοιξες τα πανιά σου
στα δυο σου εγγόνια συντρόφια
ήταν η πεθυμιά σου ..
χωρίς το βάρος των σκιών
μια χαρακιά η μοίρα
γραμμή μες τσι γραμμές μου εσύ
απόφαση το πήρα ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου