Έκοψα μιά μιά τις αισθήσεις
που με κρατούσαν δεμένο στην
πραγματικότητα τους.
Πρώτα την ακοή ,μετά την όραση,
κατόπιν την αφή, και τέλος την γεύση.
Κράτησα μόνο την όσφρηση
για να γεύομαι τα σκοτάδια της ύπαρξης μου.
Ξεκομμένος τώρα απ'την φτιαχτή τους
πραγματικότητα, γνώρισα και συμφιλιώθηκα
με τα σκοτάδια της ύπαρξη μου..
periploys
34 σχόλια:
Δολοφόνησα την ελπίδα μου
γιατί,
ντρέπομαι πια ελπίζω...
Καλησπέρα φίλε...
για κοιτα την κατω φωτογραφια με το παι....ΘΑΝΑΤΟ μυριζη το αρπακτικο..
εχει και ο θανατος μυρουδια...δεν ξερω ποσο θα αντεξουμε...
Απέτυχα να συμβιβαστώ
Κατέστρεψα τις ίνες που με δέναν με το τίποτα
Τώρα έχω κάτι να σας πω
τώρα, που νέκρωσα τον ήλιο
μπορώ να ζητοκραυγάσω..
Νίκησα..
Καλησπέρα Ψυχή!
Αισθήσεις που έγιναν παραισθήσεις
Μας έκοψαν τον ομφάλιο λώρο από την ανθρωπιά και μας άφησαν εδώ χάμου να αναζητούμε τι όντα
είμαστε τελικά
Σοφό τελικά το :
να ζει κανείς ή να μην ζει ;
Ιδού η απορία
Κράτησα μια ελπίδα σφιχτά στην παλάμη μου,
για τα τραυματισμένα παιδιά,
για 'κεινα που πεινάνε,
για ΄κεινα που μπουχτίζονται απ' την απελπισία,
και για όσα δεν βλέπω σε καμιά τηλεοπτική οθόνη γιατί μένουν καλά κρυμένα πίσω από κλειστές πόρτες,
γιατί κανένας κόσμος δεν είναι μόνο πόνος
παρα μόνο εκείνος που απαξιώνει την ελπιδα..
Καλημέρα.Εγώ,φίλε μου,ξεκίνησα τις περικοπές ή μάλλον την κατάργηση από το τέλος προς την αρχή(των αισθήσεων)αλλά το αποτέλεσμα δε με ικανοποίησε.
Όλοι πρέπει να κόψουμε τις αισθήσεις μας.
Δεν αντέχονται αυτά που γίνονται.
Μέσα και έξω.
όλα αυτά σε ένα κόσμο με δίχως μάτια... σε ένα κόσμο που το μόνο που κάνει είναι να... όχι... δε νομίζω να αισθανόμαστε... μάλλον περιμένουμε...
καλησπέρα
γνώρισα και συμφιλιώθηκα
με τα σκοτάδια της ύπαρξη μου..
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ ΠΟΣΤ
Καλησπέρα φίλε μου.
Θα ήθελα να ακούσω αυτούς τους στίχους με μουσική. Γιατί εγώ τις θέλω τις αισθήσεις μου. Για να μπορούν να δίνουν δύναμη στη φωνή μου.
μπράβο φίλε. Πολύ καλό!
Θα αρχίσω κι εγώ μία μία να τις ξεριζώνω.. Δε θέλω να βλέπω τέτοιες εικόνες.. δε θέλω να γεύομαι τα νεκρά κορμιά.. Δε θέλω.. δεν αντέχω.
Αισθήσεις και... παραισθήσεις!
Αισιοδοξία και... απαισιοδοξία!
Κάτι μπορεί να φανεί στο τέλος...η και να μην φανεί!!
Το ταξίδι συνεχίζεται είτε έτσι... είτε αλλιώς!
Καλησπέρα,
ίσως να έχεις καταλάβει ότι είμαι λίγο "μονοκόμματη" αλλά κι ότι σέβομαι και σιωπώ όταν τα γραπτά αφορούν σε προσωπικά βιώματα, εμπειρίες κ.ά. πάντως προσωπικά. Γι΄αυτό θα σχολιάσω ό,τι γράφεις σε σχέση με τις εικόνες, και μόνο με αυτές.
Όποιος λοιπόν Περίπλου, επιχειρήσει να μειώσει κάποια από τις αισθήσεις μου την έχει "βαμμένη από χέρι". Δεν χαρίζω τίποτε από αυτές. Και θα τις διατηρώ και θα τις αυτοδιαθέτω όσο μπορώ. Μου χρειάζονται για να αντισταθώ αλλά και για να απολαύσω. Μου χρειάζονται για να συντρέξω τους ξένους αλλά και για να κάνω τη ζωή όσων αγαπώ και τη δική μου καλύτερη.
Ξέρεις ποια ειναι η διαφορά μου με τον (άτυχο κατά τα άλλα) φωτογράφο της τελευταίας εικόνας που έχεις; Και αναφέρομαι βέβαια στη διαφορά συμπεριφοράς-αλίμονο! Εκείνος φωτογράφισε για να διεκδικήσει Πούλιντζερ ενώ εγώ θα σκότωνα το γύπα και θα άρπαζα το παιδί να το σώσω γιατι κάθε δευτερόλεπτο ήταν κρίσιμο για τη ζωή του.
Μια βαθιά ανάσα λοιπόν και τις αισθήσεις σε εγρήγορση. Η ζωή είναι μικρή και η κάθε ύπαρξη σημαντική. Δεν αξίζει σε κανέναν το σκοτάδι. Κι ας σταματήσουμε μόνο να βλέπουμε ό,τι θέλουν να δούμε. Μπορούμε να δώσουμε και να πάρουν όσοι μας έχουν ανάγκη.
Συχώρα με φίλε μου που είμαι τόσο ωμή αλλά μια ζωή με φτωχούς και άρρωστους και κατατρεγμένους από τη ζωή συναναστρέφομαι και πίστεψέ με νιώθω τυχερή που δεν είμαι μία από αυτούς.
Με την αγάπη μου,
πάντα "νοτίως" σκεπτόμενη
Καλημέρα από την Αθήνα,
συνυπογράφω και με τα δυο χέρια ( γιατί δεν έχω άλλα )
το κείμενο της Αλέκας .
Έβαλε τις σκέψεις μου σε μια τάξη, εστίασε στο κέντρο
εκεί που βρίσκεται η ανθρώπινη ύπαρξη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Θ.
Θα κανω μια δηλωση με πληρη επιγνωση.οποιος τολμησει να μου ακρωτηριασει εστω και ενα τοσοδουλι κομματακι απο οποιαδηποτε αισθηση μου θα του κοψω τον κωλο.για να μη πω οτι θα του κανω κατι αλλο.και φιλε περιπλου σε πληροφορω δεν εχει τολμησει κανεις...
υ.γ. οταν ξεμπερδεψεις με τις ελιες παρε με τηλεφωνο να ερθω να ζαλισουμε λιγο τις αισθησεις μας με ρακι..
γιωργος καππα
φίλε Περίπλου
οι ηγεμόνες μακριά
θέτουν τους στόχους
αν εμείς άπλα παρακολουθούμε μας εξοντώνουν
Αντιδράμε;
Υπολογίσιμοι
Χτυπάμε;
λόγο και τιμή έχουμε
Δίνουμε χέρι;
τους αφοπλίζουμε
Περίπλου, ο Κάππα είναι μέσα στο μυαλό μου, σχετικα με τις ρακές,σου έχω αφήσει σχετικό σχόλιο σε ανάρτηση μου,όπου έχεις κάνει σχόλιο!
Κανονίστε το λοιπόν!
Και εδώ είμαι!
Η απουσία μερικές φορές, είναι ανάγκη....
Σε ευχαριστώ
Μόνο μια καληνυχτα θα αφήσω....τίποτα άλλο...
Καλησπέρα , περίπλου, πάλι μαυρίλες; Τι έπαθες φίλε μου ; Καμιά φορά σκέφτομαι κι εγώ να παγώσω τις αισθήσεις μου .Αλλά ποιον θα ωφελήσει κάτι τέτοιο; θΑ σου στείλω τα ποιήματά μου μόλις βγουν για να δεις τι θα πει dark.
Περίπλου,
άσχετη με το ποστ είναι η επίσκεψή μου. Απλά θέλω να σε ευχαριστήσω για τη δική σου επίσκεψη και το σχόλιό σου στο άλλο blog μου ("μας" για την ακρίβεια γιατι έχει δημιουργηθεί από τον Νίκο)
Σε ευχαριστώ πολύ
γροθιά στο στομάχι οι εικόνες και οι λέξεις σου..
Πολύ τυχερός είσαι!!!!
Σε ζηλεύω
Εύχομαι να είσαι καλά..
ΕΙΣΑΙ καλά..
Την αγάπη μου σε Σένα..
να κοιτάμε
να αγγίζουμε
να ακούμε
να γευόμαστε
να οσφραινόμαστε
να αισθανόμαστε
ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ
τα άλλα όλα είναι
ελεεινότητα
που στοιβάζουμε μέσα
και γύρω απ΄τις κοιλιές μας!
υγεία...
Καλημέρα πατρίδα :))
Ηρακλή καλό απόγευμα,
για ρακές διαβάζω και ζηλεύω
η αγρύπνια δένει χάρμα με πιόμα
…..και συζήτηση.
Η ανάρτηση 24/1/09 ειναι αφιερωμένη στις αισθησεις σου και στις εγχρωμες σκεψεις της Αλέκας
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
22/1/09
Παιδιά καλημέρα !!!!
άργησα να απαντήσω για το λόγω ότι μάζευα τις ελιές μου...
σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ και τον καθένα χωριστά ..
πολύ ωραία τα σχόλια σας !!
περιπλου..ασε τα σαπια..ακου μαζευε τις ελιες...που τα πουλας αυτα ρε μουτρο?
πες μας που ησουνα γιατι θα ερθω απο κει ...ενα ποθλακι μου ειπε πως ησουνα στο θιβετ και μαζευες παπαρουνες..ειναι αληθεια?μολωγα...
γιωργος καππα
Τί έγινε ρε παιδιά; ο ένας γεύεται με τη μύτη, άλλοι κόψανε τα σκοινιά, άλλοι βγάλανε τα μάτια τους.. Μήπως πρέπει να προσγειωθούμε όλοι; Η ζωή είναι έξω στο δρόμο και οι αγώνες δεν μπορούν να περιμένουν πολύ. Τα μαζικά κινήματα δεν πρέπει να έχουν παραισθήσεις για να είναι και κινήματα και μαζικά. Και αυτά που δείχνουν οι περισσότερες φωτογραφίες σου μόνο οι λαϊκοί αγώνες μπορούν να τα ανατρέψουν.
Mia eikona xilies lekseis
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έλεγε ότι όλες οι λέξεις και οι έννοιες όσο νοηματικά ισχυρές και αν είναι, απειλούνται από εκπόρνευση. Δηλαδή αλλοίωση και παρερμηνεία της αλήθειας που φέρουν. Σε τέτοιο σημείο και βαθμό ώστε να μην εκφράζουν σε καμία περίπτωση την πρωταρχική τους αλήθεια. Το παρθενικό νόημα των φθόγγων τους. Την αιτία της διατύπωσης τους.
απλές και κατανοητές αλήθειες..
έτσι και οι αισθήσεις .Συνηθίζουν άπλα και εκπορνεύονται στη καθημερινή βια και δυσοσμία που επικρατεί .έτσι που όλα γύρω χάνουν το νόημα το οποίο υπάρχουν για να υπηρετούν και το μόνο που μένει εντέλει είναι η αλλοτριωμένη ψευδαίσθηση της πραγματικότητας ..Μιας πραγματικότητας που διαμορφώνεται εντός μας [ γιατί για αυτό μίλησα για την εντός μας πραγματικότητα ] και την αντιστροφή της εικόνας που υπηρετούν οι αισθήσεις,επειδή το τοπίο έχει χάση τη πρωταρχική του παρθενία και έχει συνηθίσει στη δυσοσμία και τη ΦΡΙΚΗ ..
ξεκόβω λοιπόν μήπως βρω αυτό που έχασα ..αν μπορέσω ..ευχαριστώ.
Η τελευταία φωτογραφία ανήκει στον Kevin Carter, που την τράβηξε στο Σουδάν το 1993 και η οποία δημοσιεύτηκε στους New York Times στις 26 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς. Στις 12 Απριλίου του 1994 ο Carter έμαθε ότι κέρδισε το βραβείο Pulitzer για την καλύτερη φωτογραφία.Το παρέλαβε στις 14 Μαίου και μετά δύο μήνες, στις 27 Ιουλίου, αυτοκτόνησε.
Επιστρέφοντας από το Σουδάν άλλωστε έγραψε ένα προσωπικό ημερολόγιο, στο οποίο εξιστορούσε όλα όσα είχε δει και τόνιζε πόσο πολύ είχε αλλάξει ο ψυχισμός του από τη φρικτή τριτοκοσμική πραγματικότητα, την οποία τελικά ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράσει.
Δημοσίευση σχολίου