Συχνά αυτοί οι δυο φίλοι περνούν από μπροστά μου.. Λίγα λουλούδια ανταλλάσουν μεταξύ τους σε κάθε τους ραντεβού.. Τις περισσότερες φορές, κόκκινα είναι τριαντάφυλλα.. Αν κάτι έχω λατρεψει στα ρόδα, τ΄αγκάθια τους είναι.. Είναι φανερά.. μεγάλα.. Προστατεύουν το άνθος.. Αντάλλαγμα, αίμα ζητούν.. Πληγώνουν, μόνο αν τα πληγώσεις.. Πληγώνουν μόνο τους ζωντανούς..
ο τίτλος του ποιήματος σου - το οποίο είναι υπέροχο ως ιδέα,μορφή και εκφρασή ( σαν καθήγητής έκθεσης ακούγομαι..) - μου θυμίζει εκείνη τη σημείωση του Καρυωτάκη - ''Με το μηδέν και το άπειρο να συμφιλιωθούμε''.
Τα λόγια είναι περιττά, ένα ποίημα δεν μπορεί να αναλυθεί με τρέχοντες όρους ο καθένας ας δημιουργήσει τις δικές του εικόνες από μια φράση η από όλο το ποίημα
Στο μόνο που μπορώ να συμφωνήσω με τον προ-λαλήσαντα είναι η τελευταία του λέξη. Στη λογοτεχνία (και στην Ποίηση ακόμα περισσότερο!) αυτό που έχει Αξία είναι το πώς ο αναγνώστης προσλαμβάνει, μέσα από τα δικά του φίλτρα-εμπειρίες, τις εικόνες, τις παραστάσεις και τις ιδέες του δημιουργού και το πώς, μέσω των δικών του εκφραστικών μέσων, «καταγράφει» (όχι απαραίτητα γραπτά) τις δικές του παραστάσεις, εικόνες και ιδέες όπως, αυτές, προέκυψαν «μετά» από την ανάγνωση = κατανόηση.
Όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία τώρα αυτό... αλλά να μιλάς τόσο ζωντανά για θάνατο; Απ’ ό,τι είδα έκλεισε κι η μουσική... Ήταν αληθινά τα λόγια, οι εικόνες;
χαίρομαι που σου άρεσε . αφουγκράσου και οι εικόνες γεννιούνται.κουβαλάν όμως και τη θλίψη που τις σκεπάζει..επώδυνη πραγματικότητα.. να σαι καλά φιλαράκο!
Ναι Γιάννη αληθινά ήτανε..Δεν ήτανε στενά οικογενειακό πρόσωπο άλλα η εικόνα του πεντάχρονου κοριτσιού που πέρασε μπροστά μου με συγκλόνισε . Πολλά είδα στην όψη και στο βλέμμα της. Δεν ήξερε για θάνατο ..τότε τον είδε για πρώτη φορά στο πρόσωπο και στο σώμα του παππού της .ΜΕΧΡΙ τη στιγμή ήταν ΑΘΑΝΑΤΗ!!Μαζί με το αγκάθι που τρύπησε το χέρι της μικρής μπήκε και ο θάνατος μέσα της ..Σιωπηλά εργάζεται εντός της όπως και όλων μας .. ΣΥΜΦΙΛΙΩΜΕΝΑ Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΠΑΡΕΑ ΤΩΡΑ ..
Φίλε μου Περίπλους όταν διαβάζω αυτά που γράφεις θέλω ησυχία για να αφήνω τους συνειρμούς μου να τρέχουν στα δικά σου χωράφια και σε αυτά που πιθανόν κάθε φορά να εννοείς... άλλη μια υπέροχη ανάρτηση. Να ‘σαι καλά!
Πάντα μου, αναζητούσα μιά ισορροπία ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Να ισορροπώ όπως πάνω σε ένα κλαδί ψηλού δένδρου, όπως όρθι- μέσα σε μιά βάρκα που παραδέρνει στα κύμματα. Μιά ισορροπία όπως του ζογκλέρ,ή του ακροβάτη. Έχω φθάσει ακόμα και στα όρια της ζωής. Έχω προκαλέσει το θάνατο και τη ζωή. Έχω εγκαταλήψει το σώμα μου ώρες να δέρνεται από αγριεμένη θάλασσα. Θέλω αυτά τα δυό στοιχεία να κατέχουνν ίσα τα μερίδιά τους απάνω μου. Να μοιράζονται κάτι που εγώ κρατώ ολόκληρα δικό μου. Εμένα.
Υπάρχει κάτι πιο δύσκολο στην ζωή μας απο τον πόνο του οποιουδήποτε"ΘΑΝΑΤΟΥ";;;; Πόσο εύκολα μπορείς να προχωράς μετά απο ένα τέτοιο χτύπημα;Όσο δυνατός και να είσαι... Καλησπέρα απο έναν πένθιμο blogger.
..συμφιλίωση της ζωής με το θάνατο?...Ο θάνατος σαν να μας κηνυγάει..αλλά κανείς δε του ξεφεύγει..Μακάρι να ξέραμε τι ακολουθεί μετά, από τι στιγμή που δε το γνωρίζουμε αυτό, η ζωη άδικη απο τη φύση της..
Είπα να βγω απ’ το καβούκι μου να συναντήσω ανθρώπους. Έκανα έναν μικρό περίπλου και με έβγαλε εδώ. Ωραία αναζήτηση, παντού καιροφυλακτεί ένας θάνατος. Και μια ζωή, άρρηκτα δεμένα. Το κοριτσάκι με το αγκάθι; Το ξεπέρασε; Καλημέρα ΠΕΡΙΠΛΟΥ
Γεια σου Περίπλου, αποφάσισα να σου γράψω την τελευταία μέρα των διακοπών μου. Των διακοπών ζωής για να ακριβολογήσω. Γιατί ήταν οι καλύτερες και υπόσχονται ακόμη καλύτερες.
Διάβαζα κάθε μέρα τους στίχους σου και κάθε μέρα εστίαζα αλλού. Δεν θα σου γράψω που, γιατί όπως λέει και ο saltatempo ο καθένας δημιουργεί τις εικόνες του.
Η Ζωή ματώνει, για να μην ξεχνάμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Δεν βλέπετε πόσοι νεκροί περπατάνε κατά πάνω μας κάθε μέρα; Και δεν το ξέρουν καν.
Καλησπέρα. Να που αυτή τη φορά, άφησα στην άκρη τη Σιωπή μου, αλλά είναι άραγε καλύτερα;
Υ. Σ. Το είχα διαβάσει το κείμενο της Ουτοπίας. Μια χαρά το βρίσκω να γράφουμε και καμιά σαχλαμάρα που και που. Ένα απ' τα πράγματα που σιχαίνομαι είναι η σοβαροφάνεια. Μην κοιτάτε απαόψε που μου βγήκε το Σκοτεινό Εγώ μου. Φταίει η Στιγμή της Συνάντησης μας. Αλλά την άλλη φορά, ίσως να 'ναι αλλιώς. Ποιος ξέρει;
ΚΑΛΗΜΈΡΑ, φίλε μου Περίπλου.Γύρισα στην Θεσσαλονίκη δυστυχώς πιο χάλια απ΄ ό,τι έφυγα. Χωρίς βέβαια να συμβεί κάτι κακό. Μάλλον με έπιασαν οι φθινοπωρινές μελαγχολίες.Δεν έχω και πολλά κέφια.
Καλώς όρισες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.Τα χαρτιά μοιρασμένα ..τα μισά της ζωής και τα άλλα του θανάτου.. Μόνο τα μπαλαντέρ μείνανε ξεχασμένα στα χέρια του θεού.. Πιο δίπλα ένα κοριτσάκι με τα αγκάθια απ'τα ρόδα στο χέρι προσμένει τη λύτρωση απ'το πόνο του θανάτου..
Αχ, ωραία! Ενικός λοιπόν... Σαν να το ήξερες, ότι αυτό το τετράστιχο μου λέει πολλά, ε; "Κάλλιο τ' αμίλητα, παρά τα μιλημένα". Γιατί να το ξεχνάω κάποιες φορές; Αλλά δεν πειράζει. Όσο κάνει, θα το πληρώσουμε. Πάντα το πληρώνουμε. Υ. Σ. "Ευχαριστώ" γιατί όμως; Εγώ πρέπει να το πω: ευχαριστώ!
Συναντηθήκαμε στη μέση του πελάγους.. έπιασε βροχή.. θύελλα.. Τρικυμία.. Τα κύματα πελώρια.. Τα σκαριά γερά.. έμπασαν νερά.. Τ΄αδειάσαμε.. Σωσίβεια λέμβος δεν χρειάστηκε.. Έτσι κι αλλιώς τα.. φουσκωτά με απωθούν.. Βλέπεις, με τ΄αγκάθια μου έχουν πρόβλημα.. τρυπούν.. δεν είναι ασφαλή.. Προτιμώ το σκαρί το ξύλινο.. το παλιό.. Είναι δοκομασμένο.. Το έχω βρεσκοβαμένο.. Το συντηρώ καλά.. Πάμε στ΄ανοιχτά; Τρελαίνομαι για για βροχερά ταξίδια στη θάλασσα..
Μόλις που κατάφερα να σηκώσω το κεφάλι απ' τη μαυρίλα κι είπα να περάσω για την καλησπέρα. Ελπίζω να τελειώνει κι η δική σου οφειλόμενη συμμετοχή στη σκοτεινιά της.
Χαίρομαι που είσαι καλά.. Συμφιλίωση.. Μέσα μας.. Δύσκολη δουλειά.. Μα άξια.. Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου σου στέλνω.. Όπου κι αν είσαι, ότι κι αν κάνεις.. Άξιο να είναι..γεμάτο.. πολύ.. σαν κι εσένα..
www.arelis.gr περιεχει το ποιημα νεα υορκη ολυμπια την ποιητικη συνθεση εκθεση ορθοδρομης αναδρομιας και το ερωτονομικον που σοκαρε τους ελληνικους εκδοτικους οικους
94 σχόλια:
Η νεκρή νύφη είναι στη φωτό; ή η νύφη που αφού πέθανε το γαμπρό για άλλα;
Γεια σου Περίπλου!
πάει για άλλα
μύστης
Κάπως έτσι !!
Το αίμα είναι το τίμημα της συμφιλίωσης της ζωης με τον θάνατο!
Η Ζωή είναι ωραία..
έστω και ματωμένη..
δεν υπάρχει πληγή που να μην επουλώνεται..
Ολοι οι αποχαιρετισμοί... είναι ματωμένοι.
Την αγάπη μου!!!
Συμφιλίωση ;
Μπα , για λυκοφιλία το κόβω
μιας και μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, μαύρη και στα λαγκάδια ..
"Σήμερα πέρασε μπρος απ'τα μάτια μου
η ζωή και ο θάνατος συμφιλιωμένοι..."
καλα..απο τα καλυτερα διστιχα που εχω ακουσει..πραγματικα τεραστιο θεμα για συζητηση,στοχω ξαναπει οτι
εισαι απο τους λιγους που μας προβληματιζεις...
νασαι καλα
καλο βραδυ
γιατι το διαχωριζης???? ο καθε θανατος ειναι μια νεα ΑΡΧΗ...σελιδα αλαζη,το βιβλιο.....
Θα ήταν πιο μεστή η ζωή μας, μέσα από αυτήν τη ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ...
Καλημέρα πατρίδα :))
Πολύ ομορφη η ανάρτησή σου και η φωτογραφία ταιριάζει πάρα πολύ.
Ο θάνατος και η ζωή δεν είναι απλά συμφιλιωνένοι αλλά δεμένοι ες αεί...
Πολύ ιδιαίτερη ανάρτηση!
Πόνεσε και το μαχαίρι τραβήχτηκε με την ευκολία μιας ανάσας...τώρα μιλάει το αίμα...
Καλησπέρα Περίπλου!
Συχνά αυτοί οι δυο φίλοι
περνούν από μπροστά μου..
Λίγα λουλούδια ανταλλάσουν μεταξύ τους σε κάθε τους ραντεβού..
Τις περισσότερες φορές, κόκκινα είναι τριαντάφυλλα..
Αν κάτι έχω λατρεψει στα ρόδα,
τ΄αγκάθια τους είναι..
Είναι φανερά.. μεγάλα..
Προστατεύουν το άνθος..
Αντάλλαγμα, αίμα ζητούν..
Πληγώνουν, μόνο αν τα πληγώσεις..
Πληγώνουν μόνο τους ζωντανούς..
Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου σε Σένα..
L.N.E
ο τίτλος του ποιήματος σου - το οποίο είναι υπέροχο ως ιδέα,μορφή και εκφρασή ( σαν καθήγητής έκθεσης ακούγομαι..) - μου θυμίζει εκείνη τη σημείωση του Καρυωτάκη - ''Με το μηδέν και το άπειρο να συμφιλιωθούμε''.
Να σαι καλά.
καλό ξημέρωμα.
... αλήθεια, φίλε μου, πότε μάλωσαν αυτοί οι δύο; ...
Τα λόγια είναι περιττά, ένα ποίημα δεν μπορεί να αναλυθεί με τρέχοντες όρους
ο καθένας ας δημιουργήσει τις δικές του εικόνες από μια φράση η από όλο το ποίημα
εξαιρετικό!!
Στο μόνο που μπορώ να συμφωνήσω με τον προ-λαλήσαντα είναι η τελευταία του λέξη.
Στη λογοτεχνία (και στην Ποίηση ακόμα περισσότερο!) αυτό που έχει Αξία είναι το πώς ο αναγνώστης προσλαμβάνει, μέσα από τα δικά του φίλτρα-εμπειρίες, τις εικόνες, τις παραστάσεις και τις ιδέες του δημιουργού και το πώς, μέσω των δικών του εκφραστικών μέσων, «καταγράφει» (όχι απαραίτητα γραπτά) τις δικές του παραστάσεις, εικόνες και ιδέες όπως, αυτές, προέκυψαν «μετά» από την ανάγνωση = κατανόηση.
Το άσπρο και το μαύρο, το + και το -, το γιν και το γιαν, πάντα μαζί πορεύονταν και εμείς μπαλάκι του πιγκ πογκ ανάμεσα.
Παγώμουμε τις στιγμές για ξόρκι και ανάσες.
Δύσκολη ισορροπία το ξόρκισμα φίλε μου.
Να είσαι καλά
όσο και να ματώνει η ζωή,
μια γέννηση
επουλώνει την πληγή...
καλό σου βράδυ...:)
Όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία τώρα αυτό... αλλά να μιλάς τόσο ζωντανά για θάνατο; Απ’ ό,τι είδα έκλεισε κι η μουσική... Ήταν αληθινά τα λόγια, οι εικόνες;
Ασκαρδαμυκτί
καλήμερα
ο πόνος μάλλον είναι το τίμημα.
Αλήτισσα
καλημέρα
η πληγή του αποχωρισμού πάντα πονάει ...
Ο/Η Χάρης Λ.
καλήμερα φιλε μου
και ματωμένοι και πονεμένοι...
Νατασα
μαύρη είναι έτσι κι αλλιώς ΝΑΤΑΣΑ
αλλά μαύρη συμφιλίωση!!
Γ.Κ.
το αναλύσαμε και μας άρεσε σαν θέμα.
Σαν εμπειρία πονάει.
gregory
δε διαφωνώ Γρηγόρη άπλα εξήγησε το στο παιδάκι με τα βουρκωμένα μάτια ..
τo τέρας της «αμάθειας»
καλήμερα πατρίδα
συμφωνώ συμφιλίωση και παραδοχή..
άρνηση και στέρηση
jacki
καλημέρα
Σ' ευχαριστώ.δεν ξέρω πόσο όμορφο ΜΠΟΡΕΙ να είναι όταν μιλάς για θάνατο..
Mariela
καλημέρα καλώς όρισες.
δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος..
SAMAEL
καλήμερα φίλε.
λες;;ίσως μιλάει και το αίμα μα ο πόνος είναι πάντα στη θέση του ..
L.N.E
ποιητικότατη η διατύπωση που κάνεις.
Αν κάτι έχω λατρέψει στα ρόδα,
τ΄αγκάθια τους είναι..
Πονάνε και πληγώνουν ΕΛΕΝΗ..
να σαι καλά
plhsion tou poihth
Σ'ευχαριστω φιλαράκο για τα καλά λόγια ..χαίρομαι που σου άρεσε
Δύσκολο πράγμα τέτοιες συμφιλιώσεις..
Γιωργος Πριμπας
το σωστό μέτρο τουλάχιστον για μένα είναι η έννοια του αφουγκράζομαι και κατανοώ.
Βέβαια αυτό που αναφέρω για τη ζωή και τον θάνατο είναι για μένα βιωματικό.
άλλη αντίληψη το αφηγηματικό δε συμφωνείς;;
να σαι καλά φίλε Γιώργο.
Vlaxos
καλώς όρισες !!Δύσκολη ισορροπία μα πάρα πολύ δύσκολη .Πάλι όμως η ζυγαριά γέρνει προς τη μεριά της ζωής. Δε συμφωνείς;;
να σαι καλά
Γωγώ Πακτίτη
Σωστά. κάθε καινούργιο που γεννιέται ξορκίζει το παλιό, μια νέα νίκη και μια ήτα μαζί.
την καλησπέρα μου
saltatempo
χαίρομαι που σου άρεσε . αφουγκράσου και οι εικόνες γεννιούνται.κουβαλάν όμως και τη θλίψη που τις σκεπάζει..επώδυνη πραγματικότητα..
να σαι καλά φιλαράκο!
Yannis Petsas
Ναι Γιάννη αληθινά ήτανε..Δεν ήτανε στενά οικογενειακό πρόσωπο άλλα η εικόνα του πεντάχρονου κοριτσιού που πέρασε μπροστά μου με συγκλόνισε .
Πολλά είδα στην όψη και στο βλέμμα της. Δεν ήξερε για θάνατο ..τότε τον είδε για πρώτη φορά στο πρόσωπο και στο σώμα του παππού της .ΜΕΧΡΙ τη στιγμή ήταν ΑΘΑΝΑΤΗ!!Μαζί με το αγκάθι που τρύπησε το χέρι της μικρής μπήκε και ο θάνατος μέσα της ..Σιωπηλά εργάζεται εντός της όπως και όλων μας ..
ΣΥΜΦΙΛΙΩΜΕΝΑ Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΠΑΡΕΑ ΤΩΡΑ ..
Φίλε μου Περίπλους όταν διαβάζω αυτά που γράφεις θέλω ησυχία για να αφήνω τους συνειρμούς μου να τρέχουν στα δικά σου χωράφια και σε αυτά που πιθανόν κάθε φορά να εννοείς... άλλη μια υπέροχη ανάρτηση.
Να ‘σαι καλά!
Η ζωή και ο θάνατος πιασμένοι χέρι-χέρι.Πόσο αταίριαστη εικόνα και πόσο πονάει...
Μια καλημέρα όλο ζωή
Όσα μπορεί ο θάνατος
ποτέ δεν το λογάσαι
μα τση ζωής τα δύσκολα
πονούν και τα θυμάσαι.
Όμορφη και ευαίσθητη ανάρτηση.
Ίσως το λεει η ράτσα μας.
Φιλί γλυκό
Oμορφη σκεψη.. και σκοτεινη.. σαν εκεινες που αγαπω..
μου άρεσε....
Πάντα μου, αναζητούσα μιά ισορροπία ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Να ισορροπώ όπως πάνω σε ένα κλαδί ψηλού δένδρου, όπως όρθι- μέσα σε μιά βάρκα που παραδέρνει στα κύμματα. Μιά ισορροπία όπως του ζογκλέρ,ή του ακροβάτη. Έχω φθάσει ακόμα και στα όρια της ζωής. Έχω προκαλέσει το θάνατο και τη ζωή. Έχω εγκαταλήψει το σώμα μου ώρες να δέρνεται από αγριεμένη θάλασσα. Θέλω αυτά τα δυό στοιχεία να κατέχουνν ίσα τα μερίδιά τους απάνω μου. Να μοιράζονται κάτι που εγώ κρατώ ολόκληρα δικό μου. Εμένα.
Υπάρχει κάτι πιο δύσκολο στην ζωή μας απο τον πόνο του οποιουδήποτε"ΘΑΝΑΤΟΥ";;;;
Πόσο εύκολα μπορείς να προχωράς μετά απο ένα τέτοιο χτύπημα;Όσο δυνατός και να είσαι...
Καλησπέρα απο έναν πένθιμο blogger.
εδώ λοιπόν..
στη στερνή ώρα,
όλα σε ευθεία.
Περίπλου
στενόχωρη είκονα.
αέρας όμως που δε σε 'πνίγει'
Καλησπέρα
..συμφιλίωση της ζωής με το θάνατο?...Ο θάνατος σαν να μας κηνυγάει..αλλά κανείς δε του ξεφεύγει..Μακάρι να ξέραμε τι ακολουθεί μετά, από τι στιγμή που δε το γνωρίζουμε αυτό, η ζωη άδικη απο τη φύση της..
Είπα να βγω απ’ το καβούκι μου να συναντήσω ανθρώπους. Έκανα έναν μικρό περίπλου και με έβγαλε εδώ. Ωραία αναζήτηση, παντού καιροφυλακτεί ένας θάνατος. Και μια ζωή, άρρηκτα δεμένα. Το κοριτσάκι με το αγκάθι; Το ξεπέρασε;
Καλημέρα ΠΕΡΙΠΛΟΥ
Γεια σου Περίπλου,
αποφάσισα να σου γράψω την τελευταία μέρα των διακοπών μου.
Των διακοπών ζωής για να ακριβολογήσω. Γιατί ήταν οι καλύτερες και υπόσχονται ακόμη καλύτερες.
Διάβαζα κάθε μέρα τους στίχους σου και κάθε μέρα εστίαζα αλλού. Δεν θα σου γράψω που, γιατί όπως λέει και ο saltatempo ο καθένας δημιουργεί τις εικόνες του.
Σε ευχαριστώ φίλε!
Η Ζωή ματώνει, για να μην ξεχνάμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Δεν βλέπετε πόσοι νεκροί περπατάνε κατά πάνω μας κάθε μέρα; Και δεν το ξέρουν καν.
Καλησπέρα. Να που αυτή τη φορά, άφησα στην άκρη τη Σιωπή μου, αλλά είναι άραγε καλύτερα;
Υ. Σ. Το είχα διαβάσει το κείμενο της Ουτοπίας. Μια χαρά το βρίσκω να γράφουμε και καμιά σαχλαμάρα που και που. Ένα απ' τα πράγματα που σιχαίνομαι είναι η σοβαροφάνεια. Μην κοιτάτε απαόψε που μου βγήκε το Σκοτεινό Εγώ μου. Φταίει η Στιγμή της Συνάντησης μας. Αλλά την άλλη φορά, ίσως να 'ναι αλλιώς. Ποιος ξέρει;
ΚΑΛΗΜΈΡΑ, φίλε μου Περίπλου.Γύρισα στην Θεσσαλονίκη δυστυχώς πιο χάλια απ΄ ό,τι έφυγα. Χωρίς βέβαια να συμβεί κάτι κακό. Μάλλον με έπιασαν οι φθινοπωρινές μελαγχολίες.Δεν έχω και πολλά κέφια.
Ο τίτλος σου μίλησε μετά απο την 5λεπτη ανάγνωση...΄και το αίμα είναι συνώνυμο του
Πάντως η αλήθεια είναι πως αυτός που σκέφτηκε να μας χαρίσει τη ζωή κάποιο λόγο θα είχε για να βάλει και το θάνατο μες στο παιχνίδι
Manani Pitsidou
Απλά ένα ευχαριστώ .
ελπίζω να σαι καλύτερα.
meltemi
ότι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο
σ' ευχαριστώ !
Η ζαφορα
έρημα καταλύματα
είναι τα όνειρα μου
και μέσα λείψανο χλωμό
και αμίλητο η χαρά μου...
μα..αφού υπάρχει στη ζωή
μαζί χαρά και λύπη ..
ή κυβερνούνε δυο θεοί
ή δεν υπάρχει ντίπι [καθολου]
ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ναι Μαρία σκέψεις θανατερές
να σαι καλά
christina
χαίρομε ..να σαι καλά καλές αναρριχήσεις..
fractal
Πρόσεχε τους σκοπέλους ..Στων ωκεανών την πλήρη ανυπαρξία βυθισμένους...πάντα να μπορείς να φτάνεις και ξεπερνάς τα όρια σου !
νικος
Καλησπέρα πένθιμε blogger.
Ο θάνατος εκτός από την ζωή κλέβει και τη χαρά και την ξεγνοιασιά κάποιων ανθρώπων..
δύσκολο ΠΡΑΜΑ η ζωή φίλε
Δημήτρης Δικαίος
Δίδυμα αδέρφια η ζωή και ο θάνατος
Στη γέννα τους η ζωή επέλεξε το Ρόδο με τα αγκάθια και ο θάνατος το γιαταγάνι του θερισμού...
Τώρα η ζωή σπέρνει
κι ο θάνατος θερίζει
στο αλώνι της ζωής
Roadartist
Αν η ζωή είναι άδικη από τη φύση της..
σκέψου πόσο άδικος είναι ο θάνατος..
PIRANDELLO
Καλώς όρισες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.Τα χαρτιά μοιρασμένα ..τα μισά της ζωής και τα άλλα του θανάτου..
Μόνο τα μπαλαντέρ μείνανε ξεχασμένα στα χέρια του θεού..
Πιο δίπλα ένα κοριτσάκι με τα αγκάθια απ'τα ρόδα στο χέρι προσμένει τη λύτρωση απ'το πόνο του θανάτου..
Αλέκα
Καλώς επέστρεψες !!
Εγω σ' ευχαριστώ έτσι άπλα
τι πιο ταυτόσημο
ζωή-θάνατος
ένα κουβάρι
περίπλου
η διεύθυνση μου
στα μπλογκ που σε επισκέπτονται
δεν είναι σωστή
πατάς το gialeni κλπ
και βγαίνει άλλο μπλογκ
για τσεκαρέ το
Ίντα να σου πω μωρέ παιδί
πούχεις βαριά της σκέψη
κάνε μου χάρη να σκεφτείς
του blog σου το ασκέρι
Απού σε θέλει ξάστερο
και με χαρά στην πένα
να βλέπεις τη ζωή ομπρός
και με καρδιά και τρέλα.
Πατρίδα κατέω τσι τσι λέξεις.
Φίλα μου την πατρίδα
Madame de la Luna
Ένα καλώς όρισες και ένα ευχαριστώ νομίζω πως δεν είναι αρκετό.
μια μαντινάδα
ζήσε σαν ρόδο μιαν αυγή
τόση ζωή σε φτάνει
ρόδο που ζει πολύ καιρό
τη μυρωδιά του χάνει ..
ολα τα άλλα είναι ουτοπίες..
σ' ευχαριστώ !!
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ
πολλές φορές η μελαγχολία που έρχεται αναίτια, κυοφορεί δημιουργικότητα..
Μακάρι να βγει κάτι καλό από αυτή τη κατάσταση.
Πιες το ποτήρι της ζωής
μα να το πιεις γεμάτο
μη 'φήσεις να σε βάλουνε
τα βάσανα από κάτω ..
τα λέμε Κατερίνα!!
ΑΝΑΣΑ
καλώς όρισες.
έτσι άπλα την καλήμερα μου
Iris
Μάλλον επειδή κάθε παιγνίδι έχει και το τέλος του ..για αυτό και ο θάνατος ..Ίσως λέω ίσως να αλλάζουμε παιγνίδι με το θάνατο ποιος ξέρει..
Ως τότε ας είμαστε καλοί παίχτες.
να σαι καλά!!
ποιώ-ελένη
δυο πλευρές στο ίδιο νόμισμα !!
Το λάθος διορθώθηκε .άπλα σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΖΑΦΟΡΑ
Το βιολί του βιρτουόζου κώλυσε σε πένθιμες μελωδίες..
Θα 'ρθούνε και οι χαρμόσυνες με τον καιρό..
Αχι και νάταν μπορετό
πριν πέσω και ποθάνω
τα όσα βάνει ο μαύρος νους
σκιάς τα μισά να κάνω..
Αχ, ωραία! Ενικός λοιπόν... Σαν να το ήξερες, ότι αυτό το τετράστιχο μου λέει πολλά, ε; "Κάλλιο τ' αμίλητα, παρά τα μιλημένα". Γιατί να το ξεχνάω κάποιες φορές; Αλλά δεν πειράζει. Όσο κάνει, θα το πληρώσουμε. Πάντα το πληρώνουμε.
Υ. Σ. "Ευχαριστώ" γιατί όμως; Εγώ πρέπει να το πω: ευχαριστώ!
Συναντηθήκαμε στη μέση του πελάγους..
έπιασε βροχή..
θύελλα..
Τρικυμία..
Τα κύματα πελώρια..
Τα σκαριά γερά..
έμπασαν νερά..
Τ΄αδειάσαμε..
Σωσίβεια λέμβος δεν χρειάστηκε..
Έτσι κι αλλιώς τα.. φουσκωτά με απωθούν..
Βλέπεις, με τ΄αγκάθια μου έχουν πρόβλημα.. τρυπούν.. δεν είναι ασφαλή..
Προτιμώ το σκαρί το ξύλινο..
το παλιό.. Είναι δοκομασμένο..
Το έχω βρεσκοβαμένο..
Το συντηρώ καλά..
Πάμε στ΄ανοιχτά;
Τρελαίνομαι για για βροχερά
ταξίδια στη θάλασσα..
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Η ζωή να ματώνει.. πώς αλλιώς θα κυλούσε αίμα στις φλέβες της..
καλημέρα Περίπλους:)
Ελπίζω να είσαι καλά..
Είσαι καλά..
Την αγάπη μου σε Σένα..
L.N.E
Madame de la Luna
Απλά μια καλημέρα !!
Ελένη Γ. (L.N.E)
καλώς ήλθες!!
Στα βαθιά λοιπόν ..πάμε!!
καλημέρα
Theogr ο κηπουρός
Αν και καθυστερημένα ..καλό σ/κ.
Καλά να περνάς!!
σταγόνα
Ετσι..
καλημέρα .να σαι καλά !!
L.N.E
Πολλή σ' ευχαριστώ!!καλά είμαι ..τώρα .. και από μένα την αγάπη μου
Μόλις που κατάφερα να σηκώσω το κεφάλι απ' τη μαυρίλα κι είπα να περάσω για την καλησπέρα. Ελπίζω να τελειώνει κι η δική σου οφειλόμενη συμμετοχή στη σκοτεινιά της.
Χαίρομαι που είσαι καλά..
Συμφιλίωση..
Μέσα μας..
Δύσκολη δουλειά..
Μα άξια..
Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου σου στέλνω..
Όπου κι αν είσαι, ότι κι αν κάνεις..
Άξιο να είναι..γεμάτο.. πολύ.. σαν κι εσένα..
L.N.E
Ψιτ! Φίλε,
πάρε πάνω σου λέμε...
Έτσι πως σε έχω "μετρήσει", μπορείς και το ξέρεις...
Περίπλους Γιατί έχουμε τόσο καιρό να σε ακούσουμε. Δεν συμφιλιώθηκες ακόμα?
φίλε καλέ περίπλου
άντε να πλέυσουμε
έχει μπουνάτσα
το φιλαράκι σου
Πέρασα να πω καλό μήνα..
Κι αφού λες.. καλά είμαι τώρα..
κι αφού είσαι.. γράψε ντε να σε χαρώ.. γράψε..
L.N.E
px
L.N.E
πόιώ-ελένη
fractal
Vlaxos
Σας ευχαριστώ ρε παιδιά!!όλα καλά θα τα πούμε έτσι και αλλιώς..
επανέρχομαι από τα σκοτάδια μου.. στο φως ..
Εδώ είμαστε
www.arelis.gr
περιεχει το ποιημα νεα υορκη ολυμπια την ποιητικη συνθεση εκθεση ορθοδρομης αναδρομιας και το ερωτονομικον που σοκαρε τους ελληνικους εκδοτικους οικους
Κύριέ μου..
Υπομένω μαρτυρικά..
Αδημονώ να νιώσω την έγγραφη παρουσία σας..
Επιτέλους.. μιλήστε..
Κλή σου ημέρα Ψυχή!
L.N.E
Δύσκολοι αποχαιρετισμοί...Όλοι δύσκολοι.
Δημοσίευση σχολίου