ΣΤΟΝ ΑΜΛΕΤ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ....ΑΡΓΥΡΗ.

Eνα τηλεφώνημα ξαφνικό και αναπάντεχο
Ήταν αρκετό…..
Βρέθηκε το όνομα και το τηλέφωνο σας πάνω
Σε κάποιον, αγνώστων λοιπών στοιχείων,
Ο οποίος κείτεται νεκρός εδώ και ενάμιση
Χρόνο περίπου σε ένα βράχο στα νότια
Παράλια της Κρήτης ……..

Ήταν ο Αργύρης, ο φίλος από τα παλιά,
Αργύρης…..
Άνθρωπος περιθωριακός ,δοσμένος
Σ’ ένα κατά δικό του κόσμο ,φτιαγμένος
Από χρώματα και αρώματα που ταίριαζαν
Στη δική του ψυχοσύνθεση…..

Πάντα παιδί, δεν άντεχε το δικό μας ακατανόητο
Κόσμο και επέλεξε το όνειρο ,το δικό του παραμύθι,
Μέσα από το σκληρό κόσμο των ουσιών……

Εκεί λοιπόν πάνω από τον βράχο , άνοιξε τα φτερά του ,
Ηθελημένα η αθέλητα, αγκαλιάστηκε με τη νύχτα….. Κανένα δάκρυ δεν κύλησε
Κανένα μοιρολόι δεν ειπώθηκε
Καμιά μάνα δεν τον έκλαψε
Γιατί απλά ….δεν είχε…..


Το γέλιο από τα ματιά σου θα κλέψω
Να το κρατήσω μυστικό
Να χρωματίζω την αυγή όταν ξυπνάω
Κι όταν νυχτώνει τον πιο μαύρο μου ουρανό

Ένα κεράκι ρε παιδιά …για τον ΑΡΓΥΡΗ….