Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007
ΑΠΟΥΣΙΑ
ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ ΣΕ ΘΥΜΗΘΗΚΑ.... Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΚΟΦΤΕΡΟ ΓΥΑΛΙ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. ΧΑΘΗΚΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΤΟΥ ΤΣΙΓΑΡΟΥ ΜΟΥ.ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ,ΕΤΣΙ ΗΣΥΧΑ ΟΠΩΣ ΕΖΗΣΕΣ...ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΣΟΥ ΣΤΑΘΗΚΕ Η ΜΟΙΡΑ.ΕΖΗΣΕΣ ΣΕ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΑ
ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕΣ ΣΑΝ ΕΧΑΣΕΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΟΥ... ΕΤΣΙ ΕΣΒΥΣΕΣ...ΣΑΝ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
αυτό το κείμενο είναι όντως πολύ καλό! Αγγίζει τον αυτον που το διαβάζει...χωρίς ψευτοσυναισθηματισμούς .
μπράβο!
Το φάντασμα
Ωραίε νεκρέ, μονάρχη εσύ του μυστικού ουρανού μου
αστέρινε, ήρθες πάλι,
σ' έφερε η νύχτα, φάντασμα του λατρευτού μου
στην ορφανή μου αγκάλη.
Kαι σε κρατούσα όπως ποτέ δεν κράτησε μητέρα
το πρωτογέννητο παιδί στην αγκαλιά της,
και κάποιου πόνου μια ψυχή, χυμένη απ' άλλο αέρα,
την όψη σου την άγιαζε με τ' αντιφέγγισμά της.
K' είσουν ωραίος, όπως ποτέ κανένας έρωτάς μου
δεν είτανε στης νιότης μου τα χρόνια,
και σώπαινες, όπως ποτέ δε μίλησαν τ' αηδόνια
των ποιητών στα βάθη της καρδιάς μου.
Κωστής Παλαμάς
Δυνατές εικόνες, όμορφες σκέψεις, ψηλάφηση εσώτερου πόνου.
Να είσαι καλά.....
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ
Δημοσίευση σχολίου