Το μαρτύριο του Σίσυφου
Του Ηρακλή Aντωνογιαννάκη
Ο Σίσυφος είναι καταδικασμένος από τους βλοσυρούς Θεούς να ανεβάζει στον αιώνα τον άπαντα έναν πελώριο βράχο έως την κορυφή ενός βουνού πνιγμένος στον ιδρώτα (“κατά δ’ ιδρώς έρρεεν εκ μελέων”), και μόλις φτάνει πάνω να τον βλέπει να κατρακυλάει και πάλι άσπλαχνος, “αναιδής”, σπρωγμένος από το ίδιο του το βάρος…
Το ίδιο μαρτύριο με αυτό του Σίσυφου και το ίδιο βάρος σηκώνουν σήμερα οι λαοί, οι περισσότεροι λαοί, επειδή κάποιοι επίδοξοι θεοί των αγορών τους φόρτωσαν το βάρος ενός χρέους και μιας ψευδοανάπτυξης ξένης στην πραγματικότητα των ιδίων των λαών..
Μια χώρα με πρωτογενή πλεονάσματα μπορεί να σταθεί στα πόδια της εξυπηρετώντας τις όποιες ανάγκες έχει στην εγχώρια αγορά, χωρίς δάνεια για το ίδιο το κράτος.
Τώρα, τα κράτη και το τραπεζικό σύστημα δανείζονται, το κράτος για να συντηρεί τις τράπεζες, ρίχνοντας τα χρήματα αυτά όχι στην πραγματική οικονομία αλλά σε μια μαύρη τρύπα χρέους.
Η τραπεζική τρύπα χρέους μεταφέρεται στους λαούς για να γίνουν βιώσιμες οι τράπεζες, κι έτσι σώζονται οι ίδιοι οι δανειστές.
Αν και το Δημόσιο έχει δώσει εκατοντάδες δισ. ευρώ στις τράπεζες, προκαλώντας ελλείμματα και κλιμάκωση της δημοσιονομικής κρίσης, δεν είχε ποτέ ουσιαστική ανάμειξη στη διαχείριση και στη διοίκηση των τραπεζών.
Οι τράπεζες, που δεν έχουν υποστεί ζημία από τα «ληξιπρόθεσμα» δάνεια (οι ζημίες τους αποκαταστάθηκαν με την ανακεφαλαιοποίηση τους), απαιτούν την αναγκαστική είσπραξη των δανείων αυτών από τους εγγυητές και, δυνητικά, τελικούς δανειστές των τραπεζών, Έλληνες πολίτες!
Όλος αυτός ο δανεισμός, ή πιο σωστά, η μετατόπιση του προβλήματος, η τρύπα χρέους συνεπάγεται με ρήτρα μέτρων φτώχειας για το λαό (Μνημόνια, μεσοπρόθεσμα κτλ).
Τα δάνεια αυτά ξαναγυρίζουν στους δανειστές με τόκο χωρίς κατ’ ουσία να βοηθούν στην ανάπτυξη της οικονομίας εφόσον δε φτάνουν στην πραγματική οικονομία.
Όσο γίνεται προσπάθεια να σωθεί το τραπεζικό σύστημα από τον φαύλο αυτόν κύκλο (έχει εισπράξει πάνω από 200 δισ.) τόσο θα γιγαντώνονται οι ανισότητες και οι άνθρωποι θα φτωχοποιούνται σηκώνοντας τη σισύφεια πέτρα ανάπτυξης του τραπεζικού και πολιτικού συστήματος σε ένα σαθρό αντιανθρωπιστικό μοντέλο, σε βάρος πέραν του ανθρώπινου και του περιβάλλοντος, (ξεπούλημα της γης –των βουνών, της θάλασσας, των κοιτασμάτων, ιδιωτικοποιήσεις κτλ) και της ίδιας της δημοκρατίας.
Το χρέος δημιουργείται επειδή κάποιοι που το έχουν μαζέψει σε νεκροταφεία χρημάτων (το νεκρό χρήμα δηλαδή) το επενδύουν στα κράτη, στο τραπεζικό σύστημα δηλαδή, μεταφέροντας το πρόβλημα της ΣΥΣΩΡΕΥΣΗΣ στα κράτη.
Αυτός είναι ο ναός του τζόγου - που η φιλελεύθερη καπιταλιστική αγορά επιβάλλει, για να ζήσουν οι κερδοσκόποι στα κράτη και στους λαούς.
http://www.candianews.gr/2015/01/20/h-kokkinoskoufitsa-ke-o-kakos-likos-ton-agoron/παλιότερο (παλαιότερο άρθρο μου για το χρήμα. ]
Δεύτερον
Πόσα από τα χρήματα αυτά φτάνουν στο λαό;
Τίποτα...
Άρα, δεν είναι για τις ανάγκες του λαού ούτε για τις συντάξεις και τα μεροκάματα, τους υπαλλήλους, τα νοσοκομεία, την παιδεία κτλ... Τίποτα...
Απλά εξάγουν με τα χρήματα το πρόβλημα της συσσώρευσης του νεκρού χρήματος στα κράτη.
Αυτό δημιουργεί ασφυξία στο λαό που καλείται να αποκλιμακώσει την καπιταλιστική χρηματική κρίση ξεπληρώνοντας με πραγματικό προϊόν και με τη ζωή του τις περισσότερες φορές τα χαρτάκια που τζογάρουν οι αιμοβόροι δανειστές και τα ντόπια τσιράκια τους...
Αν δείτε όλα τα κράτη χρωστάνε, ακόμα κι αυτά με ισχυρές οικονομίες. Η Κίνα που φαίνεται τώρα με συγκεκριμένη μεθόδευση του ΠΟΕ (Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου) να έχει μαζέψει όλο το χρήμα του πλανήτη λόγω εξαγωγών, χρωστάει $ 1.029 δις…
Η Ρωσία που θέλει να μας βοηθήσει να βγούμε από το χρέος, δανείζοντας μάς, χρωστάει 1.140 δισ.
Γιατί;
Γιατί απλά κυβερνούν οι αγορές κι όχι τα κοινοβούλια.
Αν θέλουμε να ξεφύγουμε απ όλο αυτό επιβάλλεται να καταργήσουμε το ναό του τζόγου, τις αγορές και τα χρηματιστήρια με τον τρόπο που υπάρχουν και λειτουργούν σήμερα.
Σκεφτείτε ότι το χρήμα από μέσον έχει γίνει προϊόν -και το προϊόν το πραγματικό παραγόμενο προϊόν τζογάρεται στους ναούς του χρήματος δημιουργώντας εκατομμύρια νεόπτωχους εξαθλιωμένους ανθρώπους.
Το Κοινοβουλευτικό σύστημα όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα στηρίζει αυτόν το φαύλο και στρεβλό κύκλο του χρήματος....
"Δεν υπάρχουν καλές και κακές συμφωνίες [διακυβέρνησης ] όσο έχουμε να κάνουμε με λαούς με ανθρώπους, κράτη και κυβερνήσεις που επιλέγονται από τους λαούς τους... Ή τηρούν την λαϊκή εντολή διακυβέρνησης με γνώμονα την εθνική κυριαρχία, τα συμφέροντα των πολιτών, χαράζοντας πολιτικές με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, ή βρισκόμαστε κάτω από ξένα κέντρα αποφάσεων και είμαστε νεο αποικία"...
Όποια κι αν είναι η ερώτηση ή η απορία, η απάντηση είναι ο άνθρωπος, το σύνταγμα που διαφυλάττει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του και η προσωπική και εθνική του αξιοπρέπεια..
Ό,τι άλλο είναι μεσοβέζικο και βασίζεται απλά σε πολιτική συναλλαγή (από φόβο είτε από αδυναμία) καταργώντας όλα τα παραπάνω....
Άρα για να ξεφύγουμε από το μαρτύριο του Σίσυφου (χρέος κι εξυπηρέτηση αυτού) επιβάλλεται σύγκρουση κι έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη λογική που διαιωνίζει...
Επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, εργαλείο, να ξαναποκτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία (όχι σε Αγγλικό δίκαιο), να μπει σε άλλη βάση διαπραγμάτευσης η όποια ανάπτυξη και με ποιο τρόπο θα γίνει από την βάση της κοινωνίας, με γνώμονα το συμφέρον του λαού κι όχι των αγορών και των καιροσκοπών …
Ο,τιδήποτε άλλο είναι απλά μπάλωμα σε ένα ξεσκισμένο πανωφόρι και που οι άνεμοι των αγορών όσο κι αν προσπαθούμε να το μπαλώσουμε, θα το σκίζουν με την ορμή τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου