Και έφτιαξε κανόνες ,νόμους ,οριοθέτησε τα ‘δικά του ’ -την ιδιοκτησία του -περιχαράκωσε την πλαστή ευδαιμονία - τα θέλω του -σε ένα παιγνίδι ψευδαισθήσεων για το τι σημαίνει ζωή και ‘’ηθική - ηθική τάξη ‘’ /..
Περιέφραξε με δόγματα κάθε τύπου[πολιτικά -κοινωνικά –θρησκευτικά- ‘ οικονομικά - ] κτλ την κατάσταση της ‘’ηθικής [του ] ‘’ και κλείστηκε εντός , έτοιμος κι αναπαυμένος να ζήσει τις κατακτήσεις του αυτές ..
Μόνο που στην προσπάθεια του αυτή έγινε εθελουσία δούλος σε ένα σύστημα [‘ ‘’]που πάντα θα ισχύει και θα υπερισχύει ο νόμος του δυνατού- και που οι κοινωνίες κι οι δομές τις [ τα δόγματα ] θα υπερασπίζονται πάντα και θα αναπαράγουν την κοινωνικά παραδεκτή αυτή κατάσταση ‘’ηθικής τάξης’’ ..
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που εντοπίζεται στις κοινωνίες -κοινότητες ανθρώπων είναι… ηθικό ....Ταξικά ηθικό ..
Σε ατομικό επίπεδο στην οικογένεια στους φίλους στους δικούς μας ανθρώπους είμαστε ηθικοί , [όχι με την έννοια της επιβαλλόμενης κοινωνικής ηθικής] αλλά μιας πιο βαθιάς κι ανθρώπινης που τη καθορίζουμε , ανάλογα την παιδεία και το χαρακτήρα που κουβαλάμε, και που τις περισσότερες φορές είναι σε σύγκρουση με την δομημένη κοινωνική ηθική [ που επιβάλλει το σύστημα ] και που περνά στη κοινωνία σαν σωστή ηθική τάξη και στάση ζωής ..
Αυτήν λοιπόν την ηθική δεν την κουβαλάμε σε συλλογικό επίπεδο ώστε να απαρτίσουμε ένα σύνολο ηθικών ατόμων κι αρχών παρά την αφήνουμε απ έξω ..[πχ.. ατομική αναρρίχηση ,προσωπικό βόλεμα, ρουσφέτια.. κτλ ]
Έτσι που σε συλλογικό επίπεδο είμαστε ένα ‘ανήθικο πλήθος ανθρώπων’ που ο κάθε ένας ζητεί μόνο τα δικά του.. κι αυτή ακριβώς η λογική μας έφτασε ως εδώ , [αυτή δεν είναι η ηθική που θέλει το σύστημα και που μας διαπαιδαγώγει από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας ;; ] ..
Η ειλικρίνεια ,η ταπεινότητα ,ο αλτρουισμός κτλ, δεν είναι τίποτα άλλο παρά επί μέρους αρετές κι αρχές της Ηθικής αλλά και της αισθητικής ..
Αισθητικής , γιατί το κάθε πράγμα έχει ηθική και αισθητική διάσταση ..Αν τα απογυμνώσεις από αυτά δεν έχεις τίποτα ...
Ηθικό κατά ένα τρόπο είναι αυτό που προκαλεί αισθητική συγκίνηση στην ψυχή των ανθρώπων ,κι ότι προκαλεί αισθητική συγκίνηση είναι και ηθικό ...
Η ζωή κι οι εκπλήξεις της θα έπρεπε προκαλούν αισθητική συγκίνηση .
Χάσαμε την αίσθηση ,τη συγκίνηση αυτή -την ηθική της ομορφιά και χάσαμε τη ζωή μας ..
Μα πως μπορούμε σε ένα κοινό παρανομαστή- όλοι οι άνθρωποι[με διαφορετικές θεωρήσεις για τη ζωή και τις παραμέτρους της ] να αποδεχτούμε ένα κοινό μέτρο για την ηθική και αισθητική διάσταση των πραγμάτων ;
Η ενοποίηση του συνόλου των διαφορετικοτήτων [διαφορετική αντίληψη ηθικής τάξης ] έρχεται μέσα από το σεβασμό στην ίδια τη ζωή και την αποδοχή της όποιας διαφορετικότητας.. [ανθρωποκεντρικά ] .
Αλλά περισσότερο από την ανάγκη ύπαρξης μια τέτοιας κοινωνίας -κοινότητας ανθρώπων που η ατομική Ηθική-αισθητική θα μετουσιώνει τους ανθρώπων με διαφορετικές προσεγγίσεις με διαφορετικούς σκοπούς ύπαρξης σε ένα ηθικό σύνολο , με αποδεχόμενη την κοινή μας μοίρα και τη συν-διαμόρφωση μιας πιο ανθρώπινης κοινωνίας , ελεύθερης από δόγματα κάθε τύπου και εξουσιαστικών δομών [ εκατόν πενήντα ένα άτομα αποφασίζουν για όλη την κοινωνία των ανθρώπων.. ] και που θα προάγει τον άνθρωπο σε κάτι καλύτερο ,σε ελεύθερο όν -κι όχι δούλο ενός συστήματος που επικράτησε με το φόβο και τη βία ..
Ηρακλης ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου