Και πολύ σωστά.
Όμως, νομίζω ότι όλα αυτά είναι κατάσταση κι όχι κατάκτηση, την οποία ποτέ δε γευτήκαμε, δεν έχουμε τη γεύση, την ομορφιά και το άρωμα της στην ψυχή μας. Νομίζω πως ό,τι δε γνωρίσεις, δε σου λείπει….
Με ποια βάση δεδομένων θα επαναπροσδιορίσουμε κάτι που πολύ σωστά θέτει κι ο Καστοριάδης: «στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή όπου ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση;»
Ποτέ δε πείστηκα ότι μέσα από σχηματισμούς πολιτικούς, κομματικούς, θα αλλάξει ο ρους της ιστορίας. Όχι επειδή δε θα φέρουν ανατροπή σε πολιτικό, πολιτιστικό ή κοινωνικό επίπεδο αλλά διότι δεν αλλάξαμε πρωτίστως εμείς οι ίδιοι, εμείς που αποτελούμε αυτούς τους σχηματισμούς, όπως πολύ σωστά ερμηνεύει ο Θουκυδίδης.
Η μεγάλη μάχη ή το μεγάλο στοίχημα είναι κατά πόσο αυτές οι καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα σε κοινωνικό, ηθικό, αξιακό ,θεσμικό και πολιτικό επίπεδο λειτούργησαν ή θα λειτουργήσουν αφυπνιστικά κι ερμηνευτικά μέσα μας.
ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε που πορευόμαστε και που θέλουμε να πάμε...
Είναι πάρα πολλά τα ζητήματα που μπαίνουν για μπορέσουν να εξαντληθούν ή να ερμηνεύουν σε μια άλλη πλατφόρμα διαπραγμάτευσης. Περισσότερο αναπροσδιοριστικά λειτουργώντας, αν θέλουμε να βρούμε την ΙΘΑΚΗ που χάσαμε ή, πιο σωστά, την ΙΘΑΚΗ δε γνωρίσαμε...
Για να μην καταλήξουμε πάλι σε αυτό που είπε ο Κορνήλιος: «Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν κατάλαβε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε; Δεν ψήφιζε; Τι ψήφιζε; Τι ανεχόταν; Σε μια τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Αν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα»
«Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών».
Και νομίζω ότι η ουσία γενικότερα είναι η κατάσταση κι όχι η κατάκτηση που αλλάζει άρδην ,αλλά αυτό που μένει σαν προσδιορισμός κοινωνικός, ηθικός, αξιακός ,ανθρωπιστικός, κατά κύριο λόγο, και πολιτικός μετέπειτα.
Τότε δε θα συζητάμε για νέα κόμματα, νέα μέτωπα, νέες προσδοκίες, για κυριάρχους και κυριαρχημένους, αλλά απλά και δημιουργικά οι οποίες αντιθέσεις σε κοινωνικό πολιτικό και θεσμικό επίπεδο θα μετατρέπονται σε δημιουργική προσέγγιση.
Βασική αρχή βέβαια η ταξική συνείδηση, η παιδεία και η κατά κεφαλήν καλλιέργεια. Για να φτάσουμε κάποτε σε αταξικές κοινότητες / κοινωνίες ανθρώπων με χαρακτήρα ανθρωποκεντρικό κι όχι αναφερόμενο στις οποίες εξουσιαστικές δομές που υπάρχουν σήμερα και καταργούν κάθε έννοια ανθρωπιάς κι ελευθερίας. Για να μην μπορεί να υπάρχει και να λειτουργεί ένα κράτος «διορισμένων» οι οποίοι να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα.
Σήμερα μπαίνουν επιτακτικά ζητήματα που άπτονται της συνολικής κοινωνικής κατάστασης, της εξαθλίωσης, της φτωχοποίησης, της ανεργίας, των αυτοκτονιών, του γεγονότος ότι είναι πιθανό να γίνουμε στρατοκρατική χώρα από το νέο έτος.
Σαφώς και γίνονται αναφορές και κουβεντιάζονται… Πιστεύω αναγκαστικά μπαίνουν διλήμματα για παράλληλη δράση των κινημάτων εξ αρχής… Για να μετομορφωθούν συνολικά και συλλογικά σε πολιτικά βαρύνουσα κίνηση κι να μην παραμείνουν ένα τσούρμο άτακτων που απλά παλεύουν αποσπασματικά το καθένα , όταν γύρω μας φτωχοποιούνται κι εξαθλιώνονται τεράστιες κοινωνικές ομάδες κι η δημοκρατία υφίσταται απλά σαν μια αναφορά σε κάποια έγγραφα παλαιάς κοπής.
Από την άλλη επιβάλλεται να συνδιαμορφώσουμε άποψη πιο ανοιχτή που σ’ αυτήν να περιλαμβάνεται ένα ανθρωποκεντρικό μοντέλο, δηλαδή το θέμα της ταυτότητας όχι σαν διαχωριστικό πλαίσιο αλλά σαν πλαίσιο κοινωνικής συνοχής.
Ίσως- βάζοντας τα θεμέλια τώρα για μια δικαιότερη κοινωνία - μπορέσουμε κάποτε να κατακτήσουμε τις υψηλότερες κορυφές της αξιοπρέπειας και το σεβασμό στον άνθρωπο και στις όποιες ιδιαιτερότητες του…
ηρακλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου