Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008



H φλογερή αγωνίστρια ΟΥΡΙΚΕ ΜΑΙΝΧΟΦ
Βρέθηκε απαγχονισμένη στο κελί της
Στις 9-5-1976
Το οφθαλμοφανές περίεργο είναι πως
Κατάφερε να … αυτοκτονήσει με το
Ένα πόδι πάνω στην καρεκλά….
Μια σπάνια φωτογραφία που
Απεικονίζει το τέλος αυτών
που αντιστέκονται στην κάθε
μορφής ΕΞΟΥΣΙΑ….
Η ουρικέ Μαινχοφ έχει
παρεξηγηθεί από την ιστορία.
Άνθρωποι σαν την Μαινχοφ
ήταν εμπόδιο στο δρόμο του κεφαλαίου
και του κράτους της Δυτικής Γερμανίας
Ήταν από τούς πρώτους δημοσιογράφους
που έγραψαν εναντία του πραξικοπήματος
στην Ελλάδα.. Κατάλαβε πως το να πολεμάς
δίχως όπλα με μονό όπλο σου τα λόγια,δεν είχε νόημα.
Η εκμετάλλευση και η ταπείνωση ολοένα και οξυνόταν.
Η κατάσταση των εκατοντάδων χιλιάδων ορφανών παιδιών,
των εργατών στις φάμπρικες και των μεταναστών ολοένα
και χειροτέρευε. Το 1968 οι αριστερές δυνάμεις ζήτησαν
να σαμποταριστεί ο πόλεμος στο Βιετνάμ ,δίχως αποτέλεσμα.
Μετά έναν χρόνο ιδρύθηκε η RAF. Που ξεκίνησε τη δράση της
με την απελευθέρωση κρατουμένων.
Τα βασανιστήρια στα λευκά κελιά απόλυτη απομόνωση προσπάθεια
Να εξαναγκαστεί σε μια επέμβαση εγκεφάλου [λοβοτομή]
Ήταν και είναι τα όπλα που χρησιμοποιεί το Σύστημα για να σωφρονίσει
Τούς αντιφρονούντες … Σήμερα 32 χρονιά μετά κοιτάζοντας την πραγματικότητα
όπως αυτή έχει διαμορφωθεί,αντιλαμβάνεται κανείς ότι τελικά ο ένοπλος αγώνας
είναι μονόδρομος Η κάθε εξουσία
τον χρησιμοποιεί για να περνά τρομονόμους και να περιορίζει την ελευθερία
των πολιτών…… Η κατάσταση θα αλλάξει όταν τελικά ο καθείς από εμάς
συνειδητοποιήσει το τι τελικά συμβαίνει γύρω του και προσπαθήσει να μην είναι
παθητικός δεκτής –ούτε τελικά μελλοντικά βολεψακιας μιας κακώς εννοούμενη
πραγματικότητας αλλά ενεργός πολίτης σε μια χωρά που γέννησε τη δημοκρατία
με οδύνες τοκετού άπειρες. …….

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Xμμμ...με οδυνες τοκετου απειρες και παντα θλιβομαι με τα εκτρωματα που ξεπροβαλλουν.
Συνεχιζεται ε ..?? Με αγχωνουν οι συνεχειες αλλα οπως λεω συχνα δεν ειναι η πρωτη αλλα η τελευταια γευση που μενει.Εν αναμονη λοιπον..
Καλημερα και καλη κι εμπνευσμενη εβδομαδα.Με πολλες ουσιαστικα εμπνευσμενες στιγμες.:)))

Χάρης είπε...

Αγωνιστές με έντονη μέσα τους την αίσθηση του δικαίου και την αντιφατικοτητα αυτου του κοσμου.
Ωστόσο ματαιώθηκαν στην συνειδητοποίσηση οτι ο κοσμος που μας περιβαλει ειναι απο την φύση του αναταγωνιστικος και ανισος.
Αυτη η ανισοτητα τομν κανει να ζει....Ωστοσο εμείς μικροί και ασήμαντοι, μπορουμε να στησουμε τα δικα μας ουτοπικά και οενειρωδη αναχωματα.....
Εμπρος λοιπόν στον αγωνα......

Να εισαι καλά ...τα λέμε....

http://odoiplano.blogspot.com/